WordPress

Categorie: Non classé

  • Mila: “Natuurlijke trucjes om spinnen op afstand te houden?”

    Onlangs maakte de man van mijn leven mij plots wakker: “Niet bewegen, er zit een enorme spin op je”. Ik bewoog zelfs geen millimeter, en antwoordde dat hij de spin met rust moest laten. Maar dat werd beantwoord met twee slagen van slippers tegen de muur. Mijn vriend met acht poten was niet meer…

    Eviter les araignées dans la maison
    Pixabay

    Dat maakte me kwaad. We maakten ruzie. Ik begrijp die mensen niet die huiveren van gewone huisspinnen. En nog minder mensen die ze met voldoening en opluchting verpletteren. Hij begrijpt mensen niet die geen koude rillingen krijgen van spinnen. En nog minder de mensen die ze redden in plaats van ze op te ruimen.

    Als ik een spin eerder zie dan hij, plan ik de ontsnappingsroute. Glas, papier, tuin (of garage of kelder). Maar al te vaak ben ik te laat en vind ik alleen het bij elkaar geschraapte lijk van het arme insect.

    Ik heb hem verteld (en nog eens herhaald) dat spinnen nuttig zijn in huis. Dat ze zelfs zorgen voor een gezond huis. En dat ze insecten verdelgen (muggen, vliegen, bedwantsen, vlooien…). Maar zelfs dat bracht zijn hart van steen niet aan het wankelen.

    En dus vertelde ik hem over natuurlijke afweermiddelen tegen spinnen: maak kettingen van citrusschillen, tomatenbladeren of munt en hang die in de hoeken van kamers, of leg stukjes cederschors in lades of kasten. En leg kastanjes langs vensterbanken of spuit een mengsel van witte azijn en warm water langs deuren en ramen. Al deze geuren houden spinnen uit onze huizen.

    Hij lachte. De valsaard.

    Ik hoop dat de volgende keer dat hij een spin plet, het een grote walgelijke vlek op zijn muren achterlaat. Of beter nog. Ik hoop dat hij de volgende winternacht één van hun soortgenoten inslikt.

    Ik sta altijd aan de kant van de underdog. Hoe harig ook. Zo weet je dat ook!

  • Mila: “Zin om te zonnen in een mini-zwembad? Ontdek deze verrassende oplossing!”

    Een paar dagen in het zuiden, dat doet deugd. Gegarandeerd zon, overal. Op onze vijfsterrencamping hadden we het gevoel dat de krekels enkel voor ons zongen! Maar het is niet daarover dat ik het met je wilde hebben. Nee. Ik wilde je vertellen over wat ik bij de buren had gezien. Niet dat ik graag over bloeiende hagen en hibiscusstruiken gluur natuurlijk… Maar als je kampeert, gaat het er soms wat losser aan toe. Dus…

    De dame die in de camper naast ons verbleef, had een opblaasbare matras op haar staanplaats neergezet die ik nog nooit eerder had gezien. Een opblaasbare ligzetel die in een opblaasbaar zwembad met water was ingebouwd. Ze bracht haar tijd daar door, liggend in de zon met een boek in haar hand en haar billen in het water.

    Ik moet toegeven dat de kinderen er erg om moesten lachen. En het was moeilijk om ze te laten stoppen met giechelen. Net een kinderbadje voor volwassenen.

    Maar het biedt zeker voordelen. Je hoeft niet op zoek naar een ligstoel bij het zwembad. Je hebt geen last van de plots opspetterend water en het rumoer van aan het zwembad in de zomer. En je hoeft je ook niet af te vragen wie zijn pleister is kwijtgeraakt in het zwembad.

    Rust en kalmte, verfrissing en proper water… helemaal voor jou alleen.

    Bovendien nam haar zwembadbed maar heel weinig ruimte in: het zou zelfs op een terras of een groot balkon kunnen gebruikt worden (wat ik beter zou hebben begrepen!). Een pomp om de matras op te blazen, een waterkraan niet te ver weg en je bent klaar om thuis af te koelen. Maar ik vond het vreemd om voor deze optie te kiezen als je naar een vakantiebestemming gaat met meerdere stranden en waterplassen.

    Hoe graag ik ook tijd bespaar in het leven en twee vliegen in één klap sla, het concept van het zonnebad is niet meteen iets voor mij. Ik zwem graag en droog me daarna af in de zon. Het zwembad. Dan de ligstoel. Maar niet allebei tegelijk… Ik ben niet zo enthousiast over het idee om mijn zachte billen en voeten een hele middag onder water te laten om een boek te lezen.

    Voor ons zal het altijd de camping blijven waar “de buurvrouw altijd in haar kinderbadje zat”.

    Maar toch, als het wel iets voor jou is, kan je op internet gemakkelijk zulke zwembaden met ingebouwde matrassen of kussens vinden. Ik heb een beetje onderzoek gedaan: misschien was onze buurvrouw op de camping gewoon een beetje meer mee met de hype dan wij!

  • Mila: “Zet je oude ladekast niet aan de deur! Dit zijn mijn upcycling-ideeën.”

    De meeste mensen gaan naar het containerpark om spullen weg te gooien. Maar ik, ik breng telkens spullen mee! Ik kan het niet laten en vind er altijd wel iets.

    Ik vind immers dat mensen veel te snel alles weggooien. Ze vergeten al te vaak dat ‘niets verloren gaat, en alles getransformeerd kan worden’: de enige wetenschappelijke bevinding die ooit echt een snaar heeft geraakt in mijn dromerige doe-het-zelf-hart!

    Deze keer zag ik een kleine ladekast waarvan alle laden nog heel waren. Ik vroeg de containerparkmedewerker om me te helpen de ladefronten te verwijderen. Meer wilde ik niet meenemen. Mijn glimlach, het zachte weer en het feit dat het niet zo’n drukke dag was, werkten in mijn voordeel: hij wilde me een (sterk) handje helpen.

    En dus ging ik huiswaarts met mijn drie ladefronten. Ik begon met één van de twee kleine handgrepen uit elke lade te verwijderen en maakte alles schoon. Natuurlijk vulde ik de gaten op die waren achtergebleven door het verwijderde handvat en schuurde ik het witte hout licht op. Ik liet het zoals het was: het gaf de planken een verouderde, rustieke uitstraling.

    Ik wilde ze verticaal gebruiken: als kleine kapstokken. Ik bevestigde een haakje aan de achterkant van elk plankje, op het bovenste centrale deel. dat was alles. Nu kan ik wat ik maar wil ophangen aan de ene overgebleven ladeknop. Sjaal, vest, de leiband voor de hond…

    Voorlopig wilde ik er meer een decoratief object van maken: ik hing er kleine glazen potjes aan (yoghurt, compote…) met een eenvoudig koord dat strak om de hals was gebonden. En ik decoreerde de potjes met een paar takjes bloemen.

    Heel verfijnd, heel charmant. Of hoe eenvoud soms helemaal werkt!    

  • Mila: “Bloemen om… parasieten uit de tuin te houden!”

    Aan het einde van mijn straat vind je Marcello’s moestuin. In de buurt weet iedereen wie de kleine man met de snor is die zijn leven lang op zijn lap grond werkt. Mensen zwaaien naar hem als ze hem passeren, ook al kennen ze hem niet echt. Hij maakt eigenlijk wat deel uit van het landschap…

    Onlangs nam ik de tijd om hem te feliciteren met zijn mooie moestuin, waarin rijen bloemen en rijen groenten elkaar afwisselen. Een lust voor het oog. En ik kan je vertellen: Marcello is een prater. En deelt graag zijn passie.

    Hij vertelde me dat de bloemen in zijn tuin er niet alleen zijn om er mooi uit te zien. De geel-oranje pompons, die Afrikaantjes genoemd worden, staan er om zijn gewassen te helpen verzorgen.

    Ik leerde dat de Afrikaantjes planten zijn die ervoor bekend staan dat ze van ongedierte in de moestuin verdrijven. De sterke geur van de mooie bloemen verjaagt bladluizen, mieren, rupsen en zelfs de kleine wormpjes die planten en groenten verslinden. Kortom, een killer!

    Ik moet toegeven, en dat heb ik Marcello ook verteld, dat ik nooit echt veel bereikt heb van mijn moestuindromen. Mijn pogingen worden altijd gestaakt: de insectenplagen krijgen altijd de overhand.

    Hij legde me uit dat Afrikaantjes niet alleen problemen kunnen voorkomen, maar ook een al besmette moestuin kunnen redden: een afkooksel van de bladeren op de tuin sproeien, kan hem ontsmetten. Een indrukwekkende insectendodende kracht.

    Het voordeel van Afrikaantjes? Het is een plant die in gewone grond groeit en weinig onderhoud nodig heeft. Hij bloeit de hele lente en zomer en heeft heel weinig water nodig. Bovendien trekken de bloemen ook bestuivende insecten aan: nog een manier om meer en beter te produceren.

    Marcello lachte. Dat was het, hij had alles gezegd. Hij sneed een bloem af en gaf die aan mij. Ik hoop dat hij niet bedoelde dat ik een ongewenste plaag was. Hij ging terug naar zijn moestuin. Ik ging verder met mijn dag. Maar ik zal het niet vergeten. Mijn volgende poging tot groenten kweken in de tuin zal meteen ook bloeien!

  • Mila: ‘Een gouden idee om je ramen aan te kleden!’

    Wandelen, da’s is mijn ding! Samen met mijn vriend doe ik niets liever. Uren aan een stuk. Op die manier ontdekken we streken, dorpjes en kleine stukjes paradijs. En we worden enthousiast over huizen: de kleuren die ze hebben, de steen die gekozen werd, de indeling…

    Onlangs waren we in de stad Beloeil, in de provincie Henegouwen, en we werden verliefd op de ramen die een oude boerderij sierden. De ramen waren in de gevel verwerkt en een aantal zaken zorgden ervoor dat ze mooi oogden.

    Op de oude stenen vensterbanken stonden rieten bloembakken gevuld met witte, wollig ogende geraniums. Massieve houten luiken, zacht grijsgroen geschilderd, omlijstten de ramen. En een stuk oude balk, in dezelfde kleur geschilderd, accentueerde het geheel en creëerde een perfecte symmetrie met de vensterbanken. Dat alleen al was charmant!

    Maar wat ik nog nergens had gezien, en wat ik je wilde tonen, was het decoratieve element dat aan de balk hing: een stuk metaal, ook grijsgroen geschilderd, en opgebouwd uit arabesken en plantenmotieven. Het midden ervan liep iets schuin naar beneden en omzoomde de raamopening op een verfijnde en elegante manier.

    Eerlijk gezegd zijn mijn vriend en ik het zelden ergens over eens. Meestal zijn onze wandelingen gevuld met debatten om de ander ervan te overtuigen dat het ene huis mooier is dan het andere. Maar in dit geval sprak deze raamversiering ons allebei aan. Het is zeldzaam genoeg om het vermelden waard te zijn!

    Ik heb een foto voor je gemaakt: ik kan me voorstellen dat de eigenaar het gewend is dat mensen lyrisch zijn over zijn façade.

    Het is zo’n mooi idee dat ik in het achterhoofd hou voor wanneer ik ook ramen heb die ik moet aankleden!

  • Mila: “Gras laten groeien in je kippenhok? Daar bestaat een trucje voor!”

    Kippen? Ik ken er niet heel veel van… In tegenstelling tot mijn vriendin Céline, hou ik er alleen van wanneer het chocolade figuurtjes zijn, verpakt in kleurrijk zilverpapier.

    Céline denkt dag en nacht aan haar kippen. Ze is altijd op zoek naar tips en trucjes om hun welzijn te verbeteren. Ze is zelfs naar het platteland verhuisd zodat ze een kippenhok in haar tuin kon zetten zonder anderen tot last te zijn.

    Laatst hoorde ik haar vertellen over de avonturen van Martine, Julie, Yvonne en al haar andere kippen: hun leefomgeving lijkt de laatste tijd te zijn verbeterd. Het probleem was dat de schatjes overal aan scharrelden, ook aan de bodem. En na verloop van tijd viel er geen grassprietje meer te plukken.

    Ik moet toegeven dat ik een paar dingen heb geleerd. Ik wist bijvoorbeeld niet dat gras zo belangrijk is voor kippen. Ik dacht dat een paar korrels maïs, gerst, haver of tarwe genoeg waren om ze tevreden te houden. Maar dat klopt dus niet. Als omnivoren vinden kippen essentiële voedingsstoffen in gras: calcium, mineralen, sporenelementen, vitaminen, … Deze voedingsstoffen verminderen hun vermoeidheid en zorgen ervoor dat ze eieren van hoge kwaliteit kunnen leggen: eieren met een sterkere schaal en een mooie geeloranje kleur. Wist je dat?

    Ik heb ook geleerd dat gras zorgt voor een gezonder onderkomen: geen stilstaand water meer, geen modder en geen ziektes veroorzaakt door mijten. En, als klap op de vuurpijl, is pikken in het gras een afleiding waardoor de vogels niet gaan vechten. Het is een tijdverdrijf dat de kans op een vechtpartij verkleint.

    In dit stadium moet ik toegeven dat ik geen piep meer kon zeggen.

    In elk geval: ik wilde de uitvinding van mijn vriendin met jullie delen. Ze maakte een stevig houten frame, waaraan ze heel smal kippengaas bevestigde (om te voorkomen dat de poten van de kippen klem zouden komen te zitten). Het gras groeit door het draad heen en de kippen genieten ervan zonder iets te vernielen. Het kader is enkele centimeters hoog: de kippen kunnen onmogelijk door het gaas in de aarde scharrelen of pikken. Misschien inspireert deze tip jou? Je weet maar nooit.

    Het beste is natuurlijk (en ik citeer Céline!) om een ren met gras te maken en ervoor te zorgen dat de kippen roteren over het grondstuk. Maar om een mobiel verblijf te bouwen is veel meer grond nodig dan ze heeft. En dus doet ze wat ze kan.

    Lang leve vers gras en gelukkige kippen!

  • Brussel: 40.000 panden beschermd!

    Het Brussels Hoofdstedelijk Gewest heeft meer dan 40.000 panden en 3.000 bomen opgenomen in zijn inventaris van onroerende goederen.

    brussels
    Stéphanie Leblanc

    “Het Brussels Gewest keurt eindelijk een wettelijke inventaris van zijn vastgoedpatrimonium goed die meer dan 40.000 panden en 3.000 opmerkelijke bomen wettelijk beschermt”, aldus Ans Persoons, Brussels staatssecretaris voor Stedenbouw en Erfgoed.

    Meer dan 4.000 nieuwe panden, voornamelijk uit het naoorlogse bouwkundig erfgoed, zijn nu opgenomen. Deze maatregel garandeert een uitgebreide bescherming, waarbij voorafgaande kennisgeving vereist is voor elke wijziging van de geïdentificeerde eigendommen, en een bouwvergunning om het uitzicht van de omgeving met opmerkelijke bomen aan te passen.

    Om de wettigheid en de actualisering van de inventaris te waarborgen, zijn een aantal administratieve procedures vastgesteld met betrekking tot de vorm van de inventaris, de informatie die de inventaris moet bevatten, de wijze waarop deze moet worden gepubliceerd en de lijsten van de in te schrijven onroerende goederen. Onder de nieuw beschermde eigendommen bevinden zich opmerkelijke monumenten zoals de Nationale Bank van Marcel Van Goethem, het stadhuis van Oudergem, evenals culturele en residentiële sites verspreid over de 19 Brusselse gemeenten.

  • Focus op het gigantische liftproject Strépy-Thieu

    Aanvankelijk geschat op €187 miljoen, zal het uiteindelijk €647 miljoen kosten! Een terugblik op het duurste project in de geschiedenis van Wallonië.

    strepy thieu
    Visit Wallonia

    Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog kwamen een aantal Europese landen overeen dat hun waterwegen commercieel gebruikt moesten kunnen worden op een breedte die binnenschepen van 1350 ton toeliet. In België ging de aandacht vooral uit naar het Canal du Centre, dat de Maas- en Scheldebekkens en het industriebekken van Duinkerke met dat van de Rijn zou verbinden. De toenmalige regering besloot om moderniseringswerkzaamheden uit te voeren, die in 1963 van start gingen.

    Maar er is nog één groot struikelblok: het kanaal is zo steil dat er langs de oude route verschillende sluizen en hydraulische liften moesten worden gebouwd. Het nieuwe kanaal, dat langs deze route zal worden gegraven, zal ongetwijfeld met hetzelfde probleem worden geconfronteerd. Door de bouw van de sluizen van Obourg en Havré kon al respectievelijk 5 en 10 meter worden gewonnen, maar dat is zeker niet genoeg…

    Geconfronteerd met natuurlijke waterloopproblemen die de optie van extra sluizen uitsloten, werd in 1977 gekozen voor een lift van 73 meter. Op dat moment werd het beschouwd als de goedkoopste optie, met een initieel budget dat werd geschat op €187 miljoen. Het zou echter de grootste kabelspoorweg ter wereld worden, vooral omdat die zou worden gekoppeld aan een gigantische kanaalbrug over een belangrijk verkeersknooppunt. De werkzaamheden begonnen in 1982 en zouden tien jaar later voltooid moeten zijn.

    Nachtmerrie

    In het begin profiteerde het project van de “compensatie-enveloppen” van de enorme ontwikkelingswerken in de haven van Zeebrugge. Een tijdelijke vereniging werd opgericht en belast met zowel de technische studies als de bouw van de brug. Maar het project veranderde al snel in een nachtmerrie. Met de regionalisering van de openbare werken in 1989 erfde Wallonië infrastructuur die het niet kon bouwen of zelfs onderhouden. Het Strépy-Thieu-project sleepte zich maar voort omdat het Waals Gewest niet in staat was om de almaar stijgende jaarlijkse kosten van dit kolossale project te financieren. Bovendien gingen verschillende bedrijven die betrokken waren bij de bouw van de lift failliet. De tegenslagen waren zo groot dat veel mensen riepen dat het project helemaal moest worden opgegeven. Strépy-Thieu werd het symbool van de nutteloze Waalse werken en werd meermaals vereeuwigd door de journalist Jean-Claude Defossé in zijn “Journal des Travaux inutiles”.

    Bedankt Europa

    Uiteindelijk kwam de oplossing in de vorm van SOFICO (Société wallonne de financement complémentaire des infrastructures). Haar missie was om grote Waalse projecten te voltooien of te bouwen door lokaal kapitaal te combineren met Europese subsidies en leningen van de de Europese Investeringsbank (EIB). De megalift van Strépy-Thieu werd uiteindelijk in september 2002 ingehuldigd, na 20 jaar werk. De eindafrekening voor de bouw bedroeg 647 miljoen euro!

  • Mila: “Water, citroen en bicarbonaat zijn essentieel in je keuken!”

    Ik ben net terug van een week op het platteland met mijn zus. We hadden een afspraak om om de beurt koken. Maar we realiseerden ons al snel dat we niet dezelfde gewoonten hadden. Ik geef toe dat ik een beetje een ‘cut and go’-persoon ben. Hoe sneller, hoe beter. En zij neemt overal de tijd voor, zeker om alles schoon te maken.

    kitchen vegetables
    Conscious Design

    Ik maak niet vaak vers voedsel schoon. Maar ze zitten onder de schadelijke producten en dat weet ik.

    Mijn zus koopt alleen biologische producten en ze wast ze nog steeds om alle oneetbare residu’s te verwijderen.  Amai, ik bewonder haar.  Met 3 à 4 ingrediënten reinigt ze haar groenten voor ze die opeet. Een kop lauw water, het sap van 2 citroenen en een lepel bicarbonaat en, als ze wat bij de hand heeft, een theelepel Castillezeep (koud proces, supervette olijfoliezeep). Ze mengde het lauwe water met het sap en voegde het zuiveringszout toe. Ze spoot haar brouwsel op haar courgettes en wreef ze in voordat ze die afspoelde met schoon water. Ze zei me dat dit mengsel enkele maanden houdbaar is. En meestal is het is op voordat het weggegooid moet worden.

    Ze doet uiteraard ook hetzelfde met fruit. Ik voelde wat schuldig, want ik spoel mijn appel gewoon onder water af om mijn geweten te sussen.

    Water, citroen en bicarbonaat.

    Maar zo ingewikkeld is het niet. Het is nooit te laat om te veranderen. En kleine zusjes zijn soms veel serieuzer dan grote zussen… Ik heb besloten dat als ik thuiskom, ik de tijd ga nemen om mijn groenten en fruit voortaan een badje te geven. Ik denk dat ik dit ga doen zodra ik ze gekocht heb, voordat ik ze in de koelkast leg. Dat is niet ideaal om ze vers te houden, maar het is wel makkelijker: dan hoef ik er maar één keer aan te denken.

    En de handjes die de koelkast openen hoeven alleen maar verse producten te gebruiken die al schoongemaakt zijn!