WordPress

Auteur: mila

  • Mila: “Een superidee om je toiletrolhouder leuker te maken!”

    In het toilet is het niet altijd makkelijk om decoratie te kiezen. En laten we eerlijk zijn, het is ook niet de meest glamoureuze plek ter wereld. Maar we brengen er wel tijd door, en dus kan je maar beter het nuttige aan het aangename koppelen.

    Toevallig kwam ik op het internet een decoratie-idee tegen dat heel wat charme uitstraalde. En ook makkelijk te maken, wat natuurlijk mooi meegenomen is. Een toiletrolhouder die wat weg heeft van een schilderij.

    Eerste stap: het ideale houten kader vinden.

    Twee dingen zijn essentieel. De randen van het kader moeten relatief breed zijn, zodat ze plaats bieden voor de metalen haken waar de rol toiletpapier aan komt te hangen. En het kader zelf mag niet te breed zijn. Want je kan de haken natuurlijk niet bevestigen aan het glas. De ruimte tussen de twee verticale zijden van het kader mag niet te breed zijn: het moet overeenkomen met de lengte van de houten cilinder waar de rol toiletpapier op komt te zitten.

    Ik vond een klein vierkant kader van ruw hout in de kringloopwinkel. Ik vind het heerlijk om op dit soort plekken te snuisteren: je vindt er altijd unieke stukken uit een andere tijd.

    Ik heb het hout schoongemaakt, maar niet te veel. Gewoon een beetje schuren om het geheel proper te maken, meer heb ik niet gedaan. Ik wilde de ruwe uitstraling van het oude hout behouden. De oude toiletrolhouder uit het toilet had ik bewaard: die zat er al toen ik hier kwam wonen. Ik heb het hele ding uit elkaar gehaald en de twee metalen haken van de oude houder gerecupereerd. Ik bevestigde ze aan het kader met kleine schroeven in dezelfde kleur, en dat zo laag mogelijk aan de verticale zijden. Op die manier zal de rol de binnenkant van het kader niet verbergen.

    Nu nog decoreren!

    Ik koos voor een restje behang met een licht reliëf: zachte tinten, plantenmotieven… Ik plakte mijn behang tegen de achterkant en zette het houten frame er weer op. De glazen plaat heb ik niet teruggeplaatst: het  resultaat was zachter en authentieker zonder de koude, gladde kant van glas. De originele metalen toiletrolhouder verving ik door een houten cilinder, voor een zachtere uitstraling. En klaar was Kees.

    Ik denk dat ik de komende dagen andere kadertjes ga maken met hetzelfde behang om het hele toilet te versieren. Dat is het mooie van doe-het-zelven: elke creatie leidt tot een andere en daarmee ook tot nieuwe ideeën!

  • Mila: “Een DIY-matras gemaakt van oude kussens en een oud hoeslaken!”

    Ik was heel trots op mezelf: ik had een grote logeermatras gemaakt voor de speelkamer van mijn nichtjes. Het idee schoot me een beetje per toeval te binnen, tijdens het opruimen.

    Nu mijn kinderen groot zijn, vinden ze het niet meer cool om sommige van hun dekbedovertrekken te gebruiken. Arme Troetelbeertjes, Mickey’s en andere My Little Pony’s lagen weg te kwijnen in de kast…

    En dus besloot ik om wat ruimte vrij te maken in de kasten. Maar ik wilde geen afscheid nemen van het bedlinnen waar mijn opgeschoten tieners mee zijn opgegroeid. Dus haalde ik mijn naaidoos boven. Ik vind het zelf grappig als ik dat woord gebruik, want ik heb amper 8 klosjes garen en 5 naalden. Maar goed, ik haalde dus mijn naaidoos tevoorschijn met als doel om iets leuks te maken!

    Ik wilde de kussenslopen aan elkaar naaien en er dan kussens insteken: een sliert zachte kussens waar je je op kan vleien… Maar ik was bang dat de kleine wildebrassen voor wie de matrassen bedoeld waren, de stikselnaden zouden scheuren als ze erop sprongen.

    Dus koos ik voor een andere oplossing. Ik nam één van de dekbedovertrekken en vouwde het dubbel. Ik naaide de brede randen aan elkaar. Het kostte me meer dan twee uur en ik was bijna twee vingers kwijt.

    Het vervolg? Dat deed ik samen met mijn buurvrouw… en haar naaimachine! Ze naaide 4 stroken, parallel aan elkaar en op gelijke afstand van elkaar. Alleen de lengte van het opgevouwen dekbed was op zo nog open: 4 openingen om de kussens in te schuiven.

    Ze stelde voor om 4 ritssluitingen toe te voegen, maar dat zag ik niet zitten: de kussens zaten strak genoeg in het dichtgeplooide dekbed. Ze konden er niet uit!

    Mijn buurvrouw vertelde me dat er textiellijm en zelfs zelfklevende velcro bestonden die me met dit soort klusjes konden helpen. Voor het geval ik het experiment ooit nog eens zou herhalen.

    Ik heb het gevoel dat de Troetelbeertjes, Mickey’s en My Little Pony’s nog lang dienst zullen doen!

  • Mila: “Je trap renoveren: ga je eerder voor de snelle of de romantische methode?”

    Een tijdje geleden dook ik het groen in, tijdens een weekend bij een vriendin die in de Belgische Ardennen woont. En ik keerde er vorige week nog eens terug. Ik was verbaasd om te zien dat de werken in de trappenhal nog maar een vage herinnering waren: alles was ondertussen perfect afgewerkt!

    stairs restoration

    Een trap renoveren is geen kleine klus. Ik weet er alles van: je bent nooit klaar met schuren. Het is een gigantisch werk. Veel mensen om me heen hebben het gaandeweg opgegeven. Ik ken zelfs mensen die weer tapijt over de onafgewerkte treden hebben gelegd.

    Ik was dan ook echt verbaasd om te zien hoe snel hun trap gerenoveerd geraakt was.

    Mijn vriendin vertelde me meteen hoe het zat: ze hadden een bedrijf ingeschakeld dat oude houten en versleten betonnen trappen opknapt. Hoe? Door nieuwe treden (en stootborden) te plaatsen op de bestaande treden (en stootborden).

    Alles wordt tot op de millimeter nauwkeurig opgemeten en naar het atelier gestuurd om de stukken op maat te zagen. Ik bespaar je de details, maar daarna gaat het snel: vaklui komen ter plaatse om elke trede en stootbord vast te lijmen (met een geluiddempende lijm). Mijn vriendin koos voor eikenfineer: een mooie lichte houtsoort. En witte stootborden.

    Ik was even verbaasd als perplex. Het eindresultaat was natuurlijk adembenemend, maar ik moet toegeven dat het ook wat triest was. Het is jammer dat mooie dingen verdoezeld en verborgen worden, alleen maar om snel vooruit te kunnen gaan. Het is zonde om nieuwe dingen neer te zetten waar oude dingen opgefrist kunnen worden.

    Eerlijk gezegd denk ik dat ik liever een oude trap heb die opgeknapt en opgefleurd is dan een gloednieuwe. De charme van dingen die oud zijn en een verhaal vertellen, daar gaat niets boven. Toch?

  • Mila: “Een gekleurde bank om de kamer van je kinderen op te fleuren? Makkelijk!”

    Mijn vriendin Sandrine is kleuterlerares. Ze is constant bezig met haar klas opnieuw in te richten. Haar nieuwst project is banken maken die dienst zullen doen in de leeshoek.

    Ze heeft eindelijk gevonden wat ze zocht om haar bankjes te maken: stevige nachtkastjes met lades. Ze vond drie paar nachtkastjes die ik haar hielp aanpakken.

    We hebben ze schoongemaakt, geschuurd en opnieuw geverfd in felle, vrolijke kleuren. Daarna kochten we 3 dikke planken (zowat twee centimeter dik). Ze moesten even diep zijn als de nachtkastjes en drie keer zo lang. We kochten evenveel mooie mousse matten en behanglijm. We hoefden niet eens stof te kopen: alles wat we nodig hadden, had ze nog liggen in haar knutselvoorraad.

    We plaatsten de nachtkastjes in paren en zetten ze uit elkaar. In het midden was er nu een ruimte ter breedte van een derde nachtkastje. We legden er één van onze houten planken op en smeerden die in met behanglijm. We hoefden nu enkel nog maar de mousse mat op de plank te leggen. We spraken af welke rollen stof we zouden gebruiken en knipten een groot stuk uit, iets breder dan de planken.

    Leg het katoen netjes neer en draai de plank om: de rand van de stof kan dan mooi over de onderkant van de plank worden gevouwen. Zorg ervoor dat de vouwen zo plat mogelijk zijn, zodat de zitting in evenwicht is. Nu is het tijd om de grote nietmachine voor hout tevoorschijn te halen en rondom de gevouwen stof te nieten. Het enige wat nu nog rest, is om de plank om te draaien en aan de nachtkastjes eraan vast te maken om te voorkomen dat hij verschuift.

    We gebruikte 4 metalen bevestigingshaken per bankje. Twee aan de achterkant en twee aan de zijkanten. Kinderen hebben immers geen zittend gat, en de bankjes moeten wel in één stuk blijven. Je kan de lades in de nachtkastjes laten zitten (wat wij hebben gedaan) of ze verwijderen om een open ruimte te creëren waarin je schoenen, tassen of boeken kan opbergen… Afhankelijk van hoe je de meubels wil gebruikt.

    Leve een tweede leven voor spullen!

  • Mila: “Een aquarium voor… je bloemen! Iets voor jou?”

    Ik ga heel graag naar de bloemenwinkel. Ik denk dat bloemist worden echt iets voor mij zou zijn. Maar dat is niet waarover ik het met je wou hebben.

    Onlangs kwam ik toevallig in een andere bloemenwinkel terecht dan die waar ik normaal gezien ga. De witte muren waren prachtig versierd, met een mix van originaliteit en subtiliteit. Er waren grote lijsten aan de muur gehangen, maar dan zonder doeken, schilderijen of foto’s in. Het glas was ook verwijderd. En in het lege kader hing telkens een aquarium. Je weet wel, zo’n bak waarbij je de platte kant tegen de muur hangt en de gebogen kant dient als bokaal voor de vissen.

    De lijsten waren in mooie warme kleuren geschilderd: fuchsia, koraal, geel… Sommige waren heel eenvoudig, met rechte, gladde profielen. Andere waren meer uitgewerkt, met arabesken, moulures en gebogen lijnen.

    Op de bodem van de transparante aquaria lagen decoratieve kiezelsteentjes. Ook telkens in warme kleuren, maar nooit dezelfde kleur als het omringende kader. En in elke hangende waterbel zaten enkele bloemen.

    Soms gewoon fijn gipskruid. Soms alleen sierlijke eucalyptus. En soms een paar pittige gerbera’s, tere rozen of delicate lisianthus. Een mooie manier om hulde te brengen aan bloemen op een plek die aan hen gewijd is.

    En dat heb ik thuis ook gedaan, in de hal: een bleke houten lijst op een parelgrijze muur. En in het transparante aquarium een paar zachte keien. En een mooi boeket varens die alle kanten op groeien.

    Reliëf en groen, als een bubbel van vreugde!

  • Mila: “Is jouw parket beschadigd? Haal je strijkijzer tevoorschijn!”

    Zoals jullie weten, hou ik ervan om mijn meubels van plaats te veranderen: dat zet de verbeelding aan het werk. Het is al thuis zijn, maar toch anders. Eens iets nieuws durven proberen. Verhuizen binnen dezelfde muren.

    damaged wooden floor

    Onlangs, nadat ik (weer eens) een kamer opnieuw had ingericht, merkte ik een afdruk op in het parket: twee cirkels, bijna op elkaar, ingebed in het zachte hout. Wanhoop; ik neem altijd voorzorgsmaatregelen als ik zware dingen verplaats. Ik moest proberen deze deuk in het parket te herstellen.

    Ik pakte mijn strijkijzer en pakte de rol keukenpapier. Ik trok twee vellen eraf en legde ze op elkaar. Vervolgens heb ik ze onder de kraan natgemaakt: een klein straaltje om ze niet te scheuren. Ik legde de vochtige keukenpapiervellen op de parketplekken en zette het strijkijzer op de hoogste stand: alles was klaar.

    Je moet het strijkijzer op het natte keukenpapier plaatsen en kleine cirkelvormige bewegingen maken: hoe meer stoom, hoe beter. Het is deze stoom die de houtvezels zal doen opzwellen en ze aanzetten om hun oorspronkelijke vorm weer aan te nemen. Het gecombineerde effect van warmte en vocht doet het hout zwellen: dat kan problemen veroorzaken, maar in dit geval lost het ze op!

    Ga voorzichtig te werk: je mag het hout ook niet te agressief behandelen. Als het keukenpapier weer droog wordt, aarzel dan niet om het opnieuw nat te maken: de operatie moet zeker 5 minuten duren voor een echt resultaat. Als je geen keukenpapier in huis hebt, weet dan dat bakpapier of een dunne doek ook prima werken.

    Onfeilbare techniek: je zag bijna niets meer. Gered! Vaarwel krassen, schilfers, wrijfsporen, kleine deukjes…

    Je kan natuurlijk ook je houten meubels repareren met dezelfde truc. Het werkt uitstekend op massief of oud hout: hun natuurlijke vezels zullen als bij toverslag herstellen. (En het zal waarschijnlijk minder effectief zijn op gelamineerde, gelakte, zwevende parketvloeren of op laminaathout, maar probeer het toch maar.)

    En als de impact te diep is, kan je altijd een bloempot over de schade plaatsen: humor en elegantie kunnen ook veel repareren in het leven!

  • Mila: “3 tips om het dekbed in de hoes te houden”

    Toen mijn kinderen klein waren, hadden ze lakens met een rits: dat maakte het mogelijk om het dekbedovertrek aan de matrashoes te bevestigen. Hun dekens vielen nooit van het bed en ’s ochtends hoefde je alleen maar de rits te openen om te luchten. Wat een droom.

    bed blanket

    Nu zijn ze groot, erg groot. En elke avond is het een hele klus om de bedden op te maken voordat ze gaan slapen: hun dekbedden liggen als een bal in het midden van de hoes. Of half uit hun hoes, alsof ze ’s nachts aan het worstelen zijn.

    Hoe dan ook, ik hoor ze elke dag mopperen (en dan zeg ik het nog beleefd). Dus besloot ik in te grijpen en haalde mijn naaidoos tevoorschijn: mama schiet ter hulp!

    Stap 1: knopen naaien om de verschillende hoezen te sluiten. Vaak heeft de opening waar het dekbed in moet geen sluiting. Het kostte me al twee dagen om 6 knopen langs de openingen van de dekbedovertrekken te naaien. Ik ben niet zo handig…maar wel een doorzetter!

    Stap 2: zoek grote en stevige veiligheidsspelden. Je moet het dekbed (met de hoes eromheen) op het bed leggen voordat je de veiligheidsspelden in de matras steekt (aan de voetkant natuurlijk). Ik heb er 4 gebruikt om het onderste deel van het dekbed goed aan de rand van het bed vast te maken.

    De methode leek onfeilbaar: ’s ochtends hoefden de tieners alleen maar de bovenkant van het dekbed naar beneden te vouwen; ’s avonds hoefden ze het dekbed alleen maar over hun hoofd te trekken.

    Hoewel het trucje voor mijn dochter werkte, was het een mislukking voor mijn zoon: hij slaagde erin het dekbedovertrek te scheuren door aan de veiligheidsspelden te trekken. Wanhoop. Maar ik probeerde het nog een laatste keer en ik denk dat het nu gelukt is.

    Ik pakte een oud paar bretellen en bevestigde een eerste clip aan het dekbedovertrek: ter hoogte van de kuiten, aan de kant van de muur. Ik haalde de bretel onder het matras door en pakte de andere kant van het dekbedovertrek vast met de tweede clip. Ideaal: de tiener met grote voeten kan nu zijn voeten aan het einde van het bed laten uitsteken zonder zijn deken te verliezen.

    Een moedige mama, dat ben ik. Ja, toch?

  • Mila: “Om je messen te slijpen haal je de tandpasta boven!”

    Mijn vriend is de chef in de keuken. Toen hij voor het eerst mijn besteklade open trok, zag ik hem vruchteloos zoeken. “Een mes dat snijdt, heb je dat toevallig ook?” We kunnen er nog altijd om lachen, de eerste maaltijd die we samen kookten.

    knife kitchen
    Wu Yi

    Maar ik ben geëvolueerd. Broodmessen, vlees- en vismessen… messen hier, messen daar: ik heb een hele verzameling. Maar mijn vriend is veeleisend en de messen zijn nooit goed genoeg voor hem. En dus heb ik geleerd om mijn messen te slijpen.

    De messen onderhouden is een manier om de vlam brandend te houden! Nee, dat doe ik natuurlijk niet door twee messen tegen elkaar te wrijven, zoals je soms in de films ziet. Ik zou zeker mijn hand verliezen. Wat ik wel doe, deel ik graag met jullie: het is effectief en gemakkelijk!

    Mijn hulpmiddelen? Tandpasta. En een keramisch bord. Draai het bord ondersteboven, met de ongeglazuurde kant naar boven gericht. Daarop kan je het mes slijpen. Smeer beide kanten van het mes in met tandpasta en wrijf vervolgens gewoon met het mes over de ruwe rand. Van boven naar beneden, altijd in dezelfde richting. Het kost wat tijd, maar het is ongelooflijk doeltreffend: je messen worden weer zo goed als nieuw.

    De alternatieven:

    • Maar in je lades vind je nog andere middeltjes die kunnen helpen, zoals een nagelvijl. Er met het lemmet van het mes over wrijven, met zachte bewegingen in één richting, geeft ook goede resultaten.
    • Schuurpapier is ook een goed idee: je hebt een grove korrel nodig. Maar pas op dat het papier niet scheurt: je zou erdoor kunnen gaan vallen en jezelf snijden.
    • En tenslotte, als je onderweg een platte, gladde steen van een deftige grootte tegenkomt, neem die dan mee naar huis: daar krijg je hele scherpe lemmeten mee.

    Genoeg om vonken te geven in de keuken! 

  • Mila: “Mijn artistieke tip om je oude plastic rietjes te recycleren.”

    Ik hou ervan om nieuwe technieken uit te testen: met twee keer niks beginnen en daaruit iets creëren, dat is leuk! Onlangs zag ik op sociale media ongelooflijke creaties gemaakt van aan elkaar gekleefde rietjes…

    drawing made of plastic straws
    Madi YouTube

    Het materiaal om je uit te leven vind je makkelijk:

    • zwarte plastic rietjes,
    • een lijmpistool,
    • een schaar,
    • knutselpapier (ook zwart),
    • een spuitbus verf (matzwart).

    De eerste stap is om een geometrische foto te vinden. Daarmee bedoel ik een afbeelding waarvan de contouren en details bestaan uit sterk afgetekende rechte lijnen.

    Reproduceer de foto op tekenpapier: een aantal lijnen worden daarbij verwijderd uit de originele afbeelding, andere kunnen worden bijgevoegd. Het doel? Om een soort basisstructuur te krijgen die niet te complex is om met rietjes te reproduceren.

    Dan begint het gedeelte waarvoor je wat geduld nodig hebt: de rietjes snijden (vaak schuin afgesneden) om het motief te reproduceren in reliëf. Precisie is hierbij cruciaal: te kort of te lang snijden kan het eindresultaat verknoeien.

    De geknipte stukjes lijm je tegen elkaar (niet op het papier!!) met een lijmpistool. Rietje tegen Rietje, een delicate operatie. Het knutselwerk krijgt vorm.

    Wanneer alle lijnen van het gekozen ontwerp in rietjes zijn omgezet, beslis je welke tussenruimtes helemaal zwart gemaakt moeten worden. De neus en ogen van de hond, de veer in de hoed, de strepen van de zebra, de tutu van de danseres… Aan jou de keuze. Snij de vorm die je nodig hebt uit het zwarte knutselpapier. Lijm het over de rietjes: het papier moet iets breder zijn dan de ruimte die zwart moet worden.

    Als dit allemaal klaar is, mag je trots zijn op je werk. Ik moest wel 10 keer opnieuw beginnen en ook het ontwerp veranderen: ik had een te complexe foto gekozen.

    Het makkelijkste is nu om de spuitbus boven te halen en de hele collage te lakken. Wees daarbij voorzichtig. De structuur zal immers erg kwetsbaar zijn.

    Aan jou de keuze of je het werk eerst op een doek kleeft (veiligheid voor alles) of dat je het zo aan de muur hangt (voor indrukwekkender effect)!

  • Mila: “Deze nepramen bieden een perfecte illusie!”

    Ik besloot om een kleine bureauruimte in te richten in de kelder. De muren zijn geverfd, de vloer betegeld en de ruimte is geïsoleerd. Maar onder de grond kan je natuurlijk niet hopen op natuurlijk licht. En toch bestaat er een makkelijke manier om te doen geloven dat er een raam is dat daglicht naar binnen laat schijnen.

    fake window

    Eerst moet je oude ramen zoeken in een kringloopwinkel of op een rommelmarkt. Begin met je mooie vondst schoon te maken. Eens het raamkader eruitziet zoals jij dat wil en de ramen perfect schoon zijn, is het tijd om de rest voor te bereiden. Het idee is om het glas te ‘bevriezen’ of mat te maken en er LED’s achter te zetten: hierdoor komt de witheid van het ondoorzichtige gemaakte glas tevoorschijn.

    Hoe maak je de ramen mat?

    Glas mat maken is zo makkelijk als wat. Doe gewoon wat witte lijm in een bakje en knip een stuk van een (nieuwe) spons. Doop de spons in de lijm en wrijf over het glas, zodat er wat lijm achterblijft. Daarna wrijf je de lijm uit over het volledige oppervlak. Horizontaal, dan verticaal en dan weer horizontaal, zodat er nauwelijks sporen van de spons achterblijven. Normaal gezien zal het resultaat na 3 uur drogen perfect zijn!

    Een andere mogelijkheid is om maïzena te gebruiken. Wanneer je het met water mengt, vormt het een witachtige, kleverige pasta die je ook kan gebruiken om het glas mee te bestrijken. Het kan rechtstreeks op het glas worden aangebracht of op een stuk ‘kantwerkpapier’ dat je tegen het glas legt (ideaal: het soort papier dat je bij de bakker onder taarten krijgt). Verwijder het papier na een paar minuten om een elegant ontwerp te krijgen. Ik vind deze methode minder mooi. De techniek is moeilijker en je bent niet zeker van een gelijkmatige resultaat. Maar het heeft wel een voordeel: de maïzena verdwijnt met heet water, wat niet het geval is met witte lijm.

    Hoe dan ook: als je de LED’s achter de ramen plaatst, zal je zien hoeveel licht ze geven: je kelder zal echt baden in het licht. Aan jou om te beslissen of je één of meer ramen plaatst.