Auteur: mila

Veel films die ik als kind heb gezien, blijven me nog steeds bij. Zeker Pollyanna. Ik hield vooral van het moment waarop het kleine meisje betoverd raakte door de kleurrijke reflectie van de kristallen van de kroonluchter op de muur. De zon trok door het prisma van de stenen regenbogen in de woonkamer, met een magisch licht als resultaat.

In deze grijze tijden waarin we dromen van het zonnetje, ondernam ik een missie. Het idee? Hang kleurrijke, doorschijnende kralen en mooie bedels aan een gaas om een prachtig plaatje te creëren. Een beetje zoals een dromenvanger, weet je? 

Welke materialen?

Voor het materiaal hebben we nodig: een borduurring of hoepel (ik heb voor dit formaat gekozen), een mooi stuk gegalvaniseerd stalen kippengaas (de mijne was zeshoekig gaas), een draadtang en een andere tang met een ronde neus (voor draadwerk), naalden (staven / spijkers) met platte stalen koppen (degene die we gebruiken om sieraden te maken) en veel kleine kralen ( Swarovsky-stijl)  van verschillende vormen en kleuren.

Zelf hoefde ik niet ver te gaan: mijn dochter maakt sieraden en heeft doosjes vol parels en edelstenen van allerlei aard.

Eerste stap: bouw het draagvlak op!

Knip hiervoor een stuk gaas af dat groter is dan de diameter van de borduurring, verwijder de binnenste cirkel van de borduurring, span het gaas eroverheen en steek de gevulde ring terug in de grote cirkel van de borduurring. Je moet een beetje prutsen en hier en daar trekken. Als het gaas strak zit, ingeklemd tussen de twee cirkels, kunt u het gaas gelijk met de borduurring doorknippen.

Dan volgt stap twee, meteen de leukste. Neem een naald met platte kop en rijg er 2 of 3 kralen in: 2 kleine dan een grotere, 1 lange en 1 ronde… Varieer naar believen en doe het naar eigen smaak. Wanneer dit is gebeurd, knipt u met uw draadtang de naald een kleine centimeter boven de laatste kraal. Gebruik vervolgens de rondbektang om het staal van de naald te buigen. Voordat u de gevormde ring volledig sluit, hangt u deze om een van de draden van het kippengaas. Span aan en bewonder: je creatie bungelt in een van de mazen van het hek. Doe dit voor elk gat van het gaas. En vul geleidelijk je cirkel van gaas.

Als elk gat versierd is met een paar stenen, ben je klaar! Het enige wat je hoeft te doen is je creatie ergens op te hangen waar het licht door de kleuren heen kan om het resultaat te bewonderen.

Pollyanna, ik droom nog steeds van je!      

Tijdens een willekeurige wandeling kwam ik een zeer charmante huispoort tegen. In het midden was een fietswiel geplaatst, als een grappig patrijspoortje.

Toen ik het werk bekeek, dacht ik dat het niet al te ingewikkeld moest zijn om te maken. De poort bestond uit 6 verticale houten planken die met 2 horizontale houten planken aan elkaar waren bevestigd. Deze laatste waren aan beide uiteinden van de verticale planken geplaatst.

Het paneel was zo gevormd dat ik me voorstelde dat de klusjesman het fietswiel in het midden had geplaatst om de omtrek met een potlood te tekenen. Vervolgens moet hij het gemarkeerde gebied hebben uitgezaagd met een decoupeerzaag, het lichtjes geschuurd en het fietswiel in het uitgezaagde gat bevestigd hebben.

De houten latten waren even breed als het fietswiel: eenmaal geïnstalleerd stak het wiel niet boven het oppervlak van het hout uit. Of het wiel simpelweg in de uitsparing was geplaatst of met schroeven was vastgezet, kan ik niet zeggen. Dat blijft een raadsel.

Hoe dan ook, ik vond het een charmant idee en het resultaat was top. Een mooie manier om een fietswiel te recyclen en andere mogelijkheden te openen. Bij een langere poort zou je je kunnen voorstellen om meerdere wielen op verschillende hoogtes te plaatsen voor een speels en luchtig effect.

Fietswielen worden vaak getransformeerd tot mobiles wanneer ze als decoratie worden gebruikt: in de keuken kan je er pannen aan ophangen, en in de tuin kan je er glazen potten en andere kaarshouders aan hangen. Enkele haken aan de rand van het wiel of enkele draden om het wiel geknoopt zijn voldoende om er aan te hangen wat je wilt.

Als het de komende maanden zo blijft regenen, weet je hoe je je fiets kunt recycleren!

Ik wilde deze Japanse techniek, creatief en eeuwenoud maar nu weer helemaal terug op de sociale medianetwerken, wel eens uitproberen. En dus deed ik het! Tataki-zomé dat is verse planten met een hamer verpletteren op stof om op die manier de vezels te kleuren met de pigmenten. Letterlijk betekent het trouwens ‘kleuren door hameren’.

Om van start te gaan, maakte ik eerst een wandeling in de natuur om wat verse bloemen en bladeren plukken. Ik koos voor blauwe myosostis en delicate klimop. Bedenk dat hoe meer tannines de planten die je kiest bevatten, hoe beter het resultaat.

Nog meer goed nieuws: je hebt bijna geen apparatuur nodig om deze techniek te gebruiken. Een hamer natuurlijk. En oude katoenen of linnen lakens: het is belangrijk dat de stof natuurlijk is en gemaakt van plantaardige vezels (die natuurlijke kleurstoffen kunnen opnemen). Je hebt ook wat aluinpoeder, een bassin en handschoenen nodig: hiermee kan je de afdruk op de stof fixeren. Daarna kan je de stof gewoon wassen zonder je zorgen te moeten maken dat de intensiteit van de kleuren verloren zal gaan.

Aan de slag! Meng in het bassin kokend water met de aluin (met handschoenen aan): dompel het laken er een paar minuten in onder om ervoor te zorgen dat het de pigmenten van de plant kan vasthouden. Een snelle strijkbeurt zal het makkelijker maken om de plantenmotieven op het laken te drukken.

Leg de stof plat op een tafel en positioneer de bloemen (met de mooie kant naar boven) en bladeren (met de achterkant naar boven) op de stof. Bedek het vervolgens met een andere stof. Gebruik je hamer om op de stof te slaan. Doe het voorzichtig! Je hoeft niet al je kracht te gebruiken om ervoor te zorgen dat de planten hun sappen vrijgeven. Maar je moet wel meerdere keren op het hele oppervlak kloppen…

Ik was wat bezorgd toen ik de bovenste stof weghaalde, maar de pigmenten hadden zich wel degelijk afgezet op het textiel gedrukt! Geweldig! Laat de stof wel nog even drogen voordat je de resten er voorzichtig afschraapt. Door de stof te strijken (met een heet strijkijzer maar zonder stoom) is de klus geklaard. Ik heb mijn plantenmotief ingelijst, maar je doet er natuurlijk mee wat je wil.

Ik denk erover om het experiment te herhalen met mijn nichtje, die volgende week langskomt. Het is immers echt magisch om de vormen en kleuren te zien verschijnen. Ze zal het geweldig vinden! Het resultaat, of het nu wat flou is of net heel duidelijk: het is prachtig.