WordPress

Auteur: mila

  • Mila: ‘Een gouden idee om je ramen aan te kleden!’

    Wandelen, da’s is mijn ding! Samen met mijn vriend doe ik niets liever. Uren aan een stuk. Op die manier ontdekken we streken, dorpjes en kleine stukjes paradijs. En we worden enthousiast over huizen: de kleuren die ze hebben, de steen die gekozen werd, de indeling…

    Onlangs waren we in de stad Beloeil, in de provincie Henegouwen, en we werden verliefd op de ramen die een oude boerderij sierden. De ramen waren in de gevel verwerkt en een aantal zaken zorgden ervoor dat ze mooi oogden.

    Op de oude stenen vensterbanken stonden rieten bloembakken gevuld met witte, wollig ogende geraniums. Massieve houten luiken, zacht grijsgroen geschilderd, omlijstten de ramen. En een stuk oude balk, in dezelfde kleur geschilderd, accentueerde het geheel en creëerde een perfecte symmetrie met de vensterbanken. Dat alleen al was charmant!

    Maar wat ik nog nergens had gezien, en wat ik je wilde tonen, was het decoratieve element dat aan de balk hing: een stuk metaal, ook grijsgroen geschilderd, en opgebouwd uit arabesken en plantenmotieven. Het midden ervan liep iets schuin naar beneden en omzoomde de raamopening op een verfijnde en elegante manier.

    Eerlijk gezegd zijn mijn vriend en ik het zelden ergens over eens. Meestal zijn onze wandelingen gevuld met debatten om de ander ervan te overtuigen dat het ene huis mooier is dan het andere. Maar in dit geval sprak deze raamversiering ons allebei aan. Het is zeldzaam genoeg om het vermelden waard te zijn!

    Ik heb een foto voor je gemaakt: ik kan me voorstellen dat de eigenaar het gewend is dat mensen lyrisch zijn over zijn façade.

    Het is zo’n mooi idee dat ik in het achterhoofd hou voor wanneer ik ook ramen heb die ik moet aankleden!

  • Mila: “Gras laten groeien in je kippenhok? Daar bestaat een trucje voor!”

    Kippen? Ik ken er niet heel veel van… In tegenstelling tot mijn vriendin Céline, hou ik er alleen van wanneer het chocolade figuurtjes zijn, verpakt in kleurrijk zilverpapier.

    Céline denkt dag en nacht aan haar kippen. Ze is altijd op zoek naar tips en trucjes om hun welzijn te verbeteren. Ze is zelfs naar het platteland verhuisd zodat ze een kippenhok in haar tuin kon zetten zonder anderen tot last te zijn.

    Laatst hoorde ik haar vertellen over de avonturen van Martine, Julie, Yvonne en al haar andere kippen: hun leefomgeving lijkt de laatste tijd te zijn verbeterd. Het probleem was dat de schatjes overal aan scharrelden, ook aan de bodem. En na verloop van tijd viel er geen grassprietje meer te plukken.

    Ik moet toegeven dat ik een paar dingen heb geleerd. Ik wist bijvoorbeeld niet dat gras zo belangrijk is voor kippen. Ik dacht dat een paar korrels maïs, gerst, haver of tarwe genoeg waren om ze tevreden te houden. Maar dat klopt dus niet. Als omnivoren vinden kippen essentiële voedingsstoffen in gras: calcium, mineralen, sporenelementen, vitaminen, … Deze voedingsstoffen verminderen hun vermoeidheid en zorgen ervoor dat ze eieren van hoge kwaliteit kunnen leggen: eieren met een sterkere schaal en een mooie geeloranje kleur. Wist je dat?

    Ik heb ook geleerd dat gras zorgt voor een gezonder onderkomen: geen stilstaand water meer, geen modder en geen ziektes veroorzaakt door mijten. En, als klap op de vuurpijl, is pikken in het gras een afleiding waardoor de vogels niet gaan vechten. Het is een tijdverdrijf dat de kans op een vechtpartij verkleint.

    In dit stadium moet ik toegeven dat ik geen piep meer kon zeggen.

    In elk geval: ik wilde de uitvinding van mijn vriendin met jullie delen. Ze maakte een stevig houten frame, waaraan ze heel smal kippengaas bevestigde (om te voorkomen dat de poten van de kippen klem zouden komen te zitten). Het gras groeit door het draad heen en de kippen genieten ervan zonder iets te vernielen. Het kader is enkele centimeters hoog: de kippen kunnen onmogelijk door het gaas in de aarde scharrelen of pikken. Misschien inspireert deze tip jou? Je weet maar nooit.

    Het beste is natuurlijk (en ik citeer Céline!) om een ren met gras te maken en ervoor te zorgen dat de kippen roteren over het grondstuk. Maar om een mobiel verblijf te bouwen is veel meer grond nodig dan ze heeft. En dus doet ze wat ze kan.

    Lang leve vers gras en gelukkige kippen!

  • Mila: “Dreigende planten in de tuin? Zo maak je ze wat zachtaardiger!”

    Ik ben nooit een grote fan geweest van planten met lange, stijve bladeren als zwaarden. Het blijft voor mij een raadsel wat mensen er leuk aan vinden, ik zie alleen maar hardheid en gevaar.

    Hoewel ik nooit op het idee zou komen om stekelige planten in mijn tuin te zetten, heb ik er toch twee op mijn stukje grond. Twee enorme yucca gloriosa’s prijken tussen mijn geliefde hortensia’s. En ik heb nog nooit de moed gehad om ze eruit te trekken.

    Hun lange, smalle en stijve bladeren eindigen in een harde en gevaarlijke punt. Angstaanjagend. Elk jaar, wanneer de kinderen van de ene of de andere door de tuin rennen, ben ik bang dat er een ongeluk zal gebeuren. Ik stel me voor dat ze zich verwonden aan deze twee stekelige struiken. Daarom denk ik er vaak aan om de punten van de bladeren af te snijden: veiligheid voor alles.

    Onlangs zag ik tijdens een kort verblijf in Catalonië een betoverende tuin. Deze was gevuld met verschillende planten van hetzelfde type, met scherpe en puntige uiteinden. En allemaal waren ze versierd met gekleurde ballen.

    Ik kon het niet met zekerheid zien, maar het leek me dat het polystyreenballen waren, geverfd en soms bedekt met glitters. Het geheel was feestelijk en vrolijk. Deze anders zo strenge en niet naar mijn smaak zijnde planten kregen plotseling een speelse en lichte uitstraling.

    Ik haastte me om hetzelfde te doen in mijn tuin. Ik kocht zakken vol ballen en amuseerde me met het schilderen ervan in verschillende kleuren. Een tijdrovende klus, maar gelukkig hoefde het niet precies te gebeuren. Zelf heb ik het idee van glitters laten vallen. Kerstmis in de zomer: daar doe ik niet aan mee!

    Sommigen zullen het idee te kunstmatig of niet milieuvriendelijk vinden. Ik geef toe dat dat zo is. Maar het is een techniek die het delen waard is als het helpt om de genoemde planten niet uit te trekken en de ruimte veilig te maken voor verstoppertje en andere zomerspelletjes.

  • Mila: “Is jouw strijkijzer niet meer in topconditie? Ik heb een verrassende oplossing!”

    Strijken? Doe ik zo goed als nooit, want ik zorg ervoor dat de was droogt zonder kreuken. Ik schud de kleren goed los en strijk ze glad met mijn hand op de tafel voordat ik ze opvouw. Meestal is dat voldoende.

    ironing housework ironed folded shirts clean concept still life garment apparel cloth indoors

    Maar er blijven altijd een paar overhemden over die echt gestreken moeten worden. Die wachten in de mand tot de dag komt dat ik geen andere keuze heb dan ze te strijken. Gisteren was het zo ver.

    Toen ik mijn strijkijzer pakte, trok ik een vreemd gezicht: de zool was helemaal bedekt met kalkaanslag en er waren hier en daar wat zwarte vlekken. Hard water en te hoge temperaturen van het strijkijzer waren de boosdoeners. Ik zou nooit het risico nemen om met deze zool over schoon wasgoed te glijden en zo de propere kleren vuil te maken.

    Natuurlijk is het altijd het beste om het apparaat goed te onderhouden en schoon te houden. De zool reinigen met verdunde azijn of gedestilleerd water na elk gebruik is geen overbodige luxe.

    In mijn geval was het niet meer een kwestie van onderhouden, maar van repareren. Mijn redder in nood? Tandpasta! Een klein beetje is genoeg om de zool van het strijkijzer weer glanzend schoon te maken. Breng wat tandpasta aan op een zachte doek en wrijf over de zool in cirkelvormige bewegingen. Besteed extra aandacht aan de zwarte vlekken. Met een vochtige doek verwijder je de overtollige tandpasta, het is een wondermiddel! Zet het strijkijzer vervolgens enkele minuten aan op de stoomstand: zo verwijder je de resterende vuilresten van de zool. Dat is mijn truc!

    Afhankelijk van jouw voorkeuren zijn er ook andere mogelijkheden: ovenreiniger kan helpen om zwarte vlekken te verwijderen. Een halve citroen over de (nog warme) zool wrijven werkt ook wonderen. Voor het schoonmaken van de met kalk verstopte gaatjes in de zool gebruik ik witte azijn. Ik wrijf in de gaatjes met een wattenstaafje gedrenkt in witte azijn gemengd met zuiveringszout.

    De overhemden waren blij: ik hoorde ze spinnen van plezier onder het gloednieuwe strijkijzer!

  • Mila: “Heb je het gehad met dierenharen op je kleren? Dan heb ik een supertip voor je!”

    Een vriendin bracht een kleine plastic borstel mee toen ze boodschappen was gaan doen. Ze beweerde dat wanneer je hem mee in de wastrommel doet wanneer je wast, hij de haren van mijn kat zou verzamelen. Dat is immers iets waar ik regelmatig over klaag. Ik heb er genoeg van dat mijn pulls vol hangen met lange witte en rosse kattenharen.

    Cute fluffy cat lying inside laundry washer. Tabby lovely kitten with big eyes and long gray hair. Preparing the wash cycle. Washing machine. Housework concept.

    Tot nu toe haalde ik meestal de roller met zelfklevende vellen tevoorschijn voor en na het wassen. Maar dat is duur, het kost tijd en is niet erg milieuvriendelijk. Als alternatief spoot ik haarlak op een latex handschoen die ik aantrok en wreef ermee in snelle bewegingen over de kleding. Dat werkte heel goed, maar het was wel vermoeiend om het voortdurend te blijven herhalen…

    En dus was ik blij met het accessoire van mijn vriendin. Het was het proberen waard, toch? Helaas kan ik niet zeggen dat het resultaat fantastisch was. Toegegeven, er zaten een paar haren om de borstel, maar uiteindelijk zat er maar heel weinig kattenhaar bij. Ik ben dus op zoek gegaan naar iets beters.

    Plastic trekt haren en pluis aantrekt door statische elektriciteit. Maar daar heb je geen borstel of speciaal accessoire voor nodig. Stop gewoon een doorzichtige plastic zak in de was, wat al voldoende zou moeten zijn: door tegen de kleding te wrijven, worden de kattenharen opgevangen.

    Nog een idee: een spons in de wasmachine stoppen. Die zou de haren met verbijsterend gemak moeten opvangen. Alles wat aan de spons blijft hangen, hoef je niet meer uit de kleding te verwijderen.

    Ik testte beide methodes uit en zonder aarzelen gaf ik de tweekleurige spons de hoogste punten: de groene, ruwe kant ving immers behoorlijk wat haren op! Geweldig! Ik zeg nooit nee tegen tijds- en energiebesparing.

    Je hoeft de spons alleen maar uit te spoelen, de haren te verwijderen en hij is klaar voor een nieuwe ronde in de machine.

    De wasmachine zal ook blij zijn met deze ontdekking: minder vuil in de filters, minder vuil in de afvoer en dus ook minder verstopte leidingen!

  • Mila: “Macramé, hoe gebruik je dat op een ongewone manier in je interieur?”

    Je hebt het misschien al gemerkt: macramé is opnieuw overal! Het beleeft op dit moment een revival in de decoratiewereld en zorgt voor een vleugje ‘bohémien’ in onze interieurs. Wat achtergrondinfo: de techniek van deze oude knoopkunst dateert uit de 13de eeuw. Om maar te zeggen dat het geen recent fenomeen is…

    Toen ik klein was, deed ik op zaterdagochtend mee aan knutselateliers, waarbij ik voor het eerst macramé probeerde. Ik herinner me dat ik een zwevende pothanger had gemaakt die mijn ouders met een hangplant hadden versierd en in de serre hadden gehangen. Ik weet niet wat er uiteindelijk mee gebeurd is…

    In ieder geval: macramé is weer in de mode. En dat is goed nieuws, want je kan er zoveel mee doen! Je vindt macramé in ecru (mijn favoriet) of in allerhande fleurige kleuren: voor elk wat wils. Platte knoop, gedraaide knoop, leeuweriksknoop: aan jou om de techniek te vinden die je het leukst vindt. En dan heb je alleen nog geduld nodige om macramé hangnetten en andere wanddecoraties, ronde tapijten, hangplanken of plantenhouders te maken. Maar een vorm waar ik het met jullie over wilde hebben, zijn balustrades die even zacht als poëtisch zijn!

    Ik had al eerder verticale balustrades in gaas gezien, maar nog nooit in macramé. Maar onlangs was ik online aan het surfen en toen kon ik er één bewonderen! Het macraméwerk, dat over de volledige lengte van de trap hing, gaf de trap een luchtig gevoel.

    Het vlechtwerk werd opgebouwd rond twee metalen staven: de eerste hing horizontaal aan het plafond; de tweede was verticaal bevestigd tussen de bovenste trede en het plafond. De knopen die uit de lussen waarmee het touw wordt vastgemaakt kwamen, vormden een elegant patroon. Elk uiteinde van de touwen werd vervolgens vastgemaakt aan de treden, waardoor het macramé gordijn strak getrokken werd. Het resultaat was even sober als gedetailleerd.

    Ik geef toe dat dit type ontwerp natuurlijk meer versiering is dan het een veiligheidsfunctie heeft: terwijl een net (dicht geweven en sterk) een echte beveiliging biedt tegen vallen, doet macramé (los geknoopt en breekbaar) dat helemaal niet. De druk die je erop kan uitoefenen voor het breekt, is niet dezelfde. Denk er dus goed over na!

    Toch is het een mooie manier om de trapleuning aan te kleden, in een verfijnde, natuurlijke stijl die het licht doorlaat. Het macraméwerk verbaasde me en zorgde ervoor dat ik opnieuw aan de slag wilde gaan!

  • Mila: “Een zelfgemaakt ‘icepack’? Da’s heel eenvoudig”

    Onlangs stootte ik mijn voet hard tegen de hoek van het bed. Je hebt me waarschijnlijk horen roepen tot bij je thuis… Ik weet niet hoe dat kan, maar sneller dan dat ik het gezegd krijg, was mijn voet volledig blauw uitgeslagen.

    Ik wilde een icepack uit de diepvries gaan halen, maar zoals altijd wanneer het snel moet gaan, kon ik er geen vinden. Ik heb er nochtans twee, maar ze waren allebei weg. Het onderzoek naar wie ze gestolen heeft, loopt nog. Mijn voet, die zwol in elk geval zichtbaar op. En omdat ik geen zak bevroren spinazie op mijn voet wilde leggen, moest ik een oplossing vinden.

    Blijkt dat zelf een icepack maken heel eenvoudig is. Dit is hoe.

    De snelste manier is om een spons te gebruiken, die nat te maken en vervolgens uit te wringen tot hij niet meer drupt. Leg hem dan gewoon in de diepvries en binnen de kortste keren is hij helemaal bevroren. In mijn geval was dat echter niet de beste optie. Ik wilde immers letterlijk de bovenkant van mijn gehavende voet inpakken.

    En dus nam ik een diepvrieszakje met een zip-sluiting en goot er wat afwasmiddel in. In minder dan twee uur had ik exact wat ik zocht: een gelpack dat nog een beetje zacht was, maar wel lekker koud, en ik kon er mijn bezeerde voet mee bedekken.

    Als je geen afwasmiddel meer hebt (een ongeluk komt nooit alleen), kan je 2 eetlepels keukenzout mengen met twee glazen water. Dat werkt ook.

    Ik hoop natuurlijk dat je het niet nodig hebt om dezelfde reden als ik! Maar je zal me dankbaar zijn als je midden in de zomer plots een picknick improviseert. Dankzij mijn tip blijven je boterhammen vers tot je ze opeet. Picco Bello!

  • Mila: “Dakpannen op maat gemaakt voor vogels!”

    Onlangs ontdekte ik dat er ‘vogelnestdakpannen’ bestaan: op het vlakke oppervlak van de pannen wordt een terracotta vogelkastje toegevoegd om vogeltjes uit te nodigen om zich er te nestelen.

    Op het eerste gezicht lijkt het idee charmant. Ik beeld me in dat ik, net als Sneeuwwitje, ’s ochtends de ramen van mijn slaapkamer open om te kijken naar de mezen, roodborstjes en andere schattige vogels die rondfladderen. Maar als je erover nadenkt, zou het leven in mijn huisje snel een hel kunnen worden.

    Het is geen geheim dat vogels schade aan je dak kunnen aanrichten. Er zijn niet voor niets zoveel oplossingen om ze op een afstand te houden. Denk maar aan de bekende metalen pieken en spinnenkoppen die je vaak ziet op daken en die het voor ongewenste vogels onmogelijk maken er te landen.

    En daarbovenop… zorgen de uitwerpselen voor een vies dak, waarbij het asfalt op het dak aangetast wordt en mos welig tiert, wat uiteindelijk ook de luchtcirculatie tussen de dakpannen kan verhinderen. De takjes en het gras die door de vogels naar hun nest worden gebracht, kunnen zich ophopen in de dakgoot en zorgen voor lekken… En vogels op het dak maken ook een hels kabaal. Soms word ik al vroeg wakker doordat ik ze over het dak hoor lopen.

    In het beste geval zou je kunnen stellen dat het ervoor zorgt dat vogels zich op het dak nestelen en niet eronder, wat al een paar problemen voorkomt. Maar daar houden wat mij betreft de voordelen op.

    De vogelnestdakpannen worden gemaakt door een Turks bedrijf (Hitit Terra) en dat is misschien niet verwonderlijk. In de Ottomaanse kunst zijn immers altijd al betonnen nestkastjes verwerkt in de muren van stadsgebouwen. Moskeeën, scholen en belangrijke gebouwen zijn allemaal voorzien van zorgvuldig gedecoreerde betonnen vogelkastjes. Op zich is het een mooi idee: de menselijke ontwikkeling houdt zich zo vaak niet bezig met dierenwelzijn. Maar ja…

    Je kan natuurlijk zelf beslissen. Maar ik, ik plaats liever nestkastjes in mijn tuin!
    En als ik echt zou moeten kiezen voor deze fameuze vogelnestpannen, dan zou ik ze alleen op een tuinhuis of garage leggen, ver weg van mijn huis. Dat is mijn mening!

  • Mila: “Een onzichtbare afsluiting voor je tuin?”

    Online ontdekte ik een soort afsluiting dat met deed twijfelen: ze reflecteerde. Omdat ze van spiegels gemaakt was weerspiegelde ze het landschap rondom, en creëerde daardoor een interessant spel van superpositie.

    Op het eerste gezicht vond ik het resultaat verrassend. Het had iets feeërieks, kunst en natuur gecombineerd in een trompe-l’oeil. Een deel van het landschap lijkt wazig en veranderlijk, afhankelijk van waar je het geheel bekijkt. Het is bijna als een deur naar een fantastische wereld. Het zorgt ervoor dat je kan spelen met het concept van grenzen. En de perceptie van de dingen om ons heen.

    De Amerikaanse kunstenaar Alyson Shotz kwam op het idee om de ruimte van een park op Long Island op deze manier af te bakenen. Een omheining van glazen parels en staaldraad die de omgeving weerspiegelt, de seizoenen reproduceert en zorgt voor verschillende visuele effecten. Mooi, origineel en discreet.

    Maar daar wringt het schoentje: deze bijna onzichtbare barrière is tegelijkertijd ook een gevaar. Vogels en andere dieren zien het hek niet. Kinderen (of verstrooide volwassenen, zoals ikzelf!) ook niet. Het is makkelijk om je in te beelden wat tot wat voor soort schade dat kan leiden!

    Ik ben geen ontwerper of kunstenaar, maar ik denk dat er een manier moet zijn om het surrealistische en het geruststellende te combineren. Je zou er bijvoorbeeld voor kunnen kiezen om slechts een paar spiegelende elementen tussen de andere te plaatsen. Of slechts een deel van het hek reflecterend maken. Dat is een manier om te spelen met reflecties, maar toch schade te voorkomen. En zo een vleugje lichtheid en magie toe te voegen aan de hekken.

    Hoe dan ook: ik heb altijd een zwak gehad voor spiegels in de tuin. Ik heb er thuis zelfs verschillende, verstopt tussen de planten.

    Alles draait natuurlijk om matiging: een beetje, maar niet teveel. En dat geldt voor alles!

  • Mila: “De onverwachte deugden van dennenappels!”

    Ik kwam onlangs te weten dat dennenappels natuurlijke vochtigheidsmeters zijn. Ik moest lachen, want ik dacht dat ik in het ootje genomen werd. Ik heb de kwalijke gewoonte om alles te geloven wat mensen mij vertellen, dus… Maar toch: niets is minder waar! En het is eigenlijk gek dat ik het niet wist. Jij wel?

    Robert Zunikoff

    De zaden in een dennenappel hebben zon en warmte nodig om te rijpen. Het principe is dus eenvoudig: als het droog is, gaan de schubben open om de zaden bloot te stellen aan de buitenlucht. Als het nat is, gaan de schubben weer dicht om de zaden te beschermen tegen koude en vocht. Een hoge luchtvochtigheid alleen betekent niet dat het gaat regenen, maar het is wel een goede indicator.

    Ik dacht altijd dat dennenappels alleen maar mooi waren om naar te kijken. Maar nu blijken ze ook intelligent en betrouwbaar! Het enige wat je hoeft te doen, is ze uit de regen te zetten, bijvoorbeeld op een vensterbank, en ze in de gaten te houden. Een ander idee is om de dennenappel aan een touwtje te hangen…

    Natuurlijk kan je niet de hele dag je dennenappel in de gaten houden, maar het kan een goede manier zijn om te ontdekken of het de moeite is om je gereedschap van stal te halen om in je tuin of je moestuin te werken of niet. Het helpt ook om onnodig begieten te voorkomen.

    Kies rijpe (geen groene) dennenappels als je op zoek gaat. Elk type dennenappel is goed: rond en vol of lang en smal. Gebruik wel jonge dennenappels: dennenappels die je te lang geleden verzameld hebt, zullen niet meer volledig sluiten.

    Je eigen weerstation, en dat voor een (dennen)appel en een ei…