WordPress

Auteur: mila

  • Mila: “Een ongewone en… spotgoedkope oplossing om schaduw op je terras te creëren!”

    De afgelopen dagen hebben we het heel warm gehad. En zoals iedereen had ook ik zin om te genieten van de zon, zonder te smelten. Ik heb een tof terras, maar er is niets om onder te schuilen. De boom waar ik zoveel van hield en die voor schaduw zorgde, is niet meer. Dus heb ik alle mogelijkheden overlopen.

    Uiteraard kon ik een grote parasol kopen. Maar ik had geen zin om zo’n grote voet op mijn terras te hebben staan. Ik had natuurlijk kunnen kiezen voor een uitschuifbare of automatische luifel. Maar zoveel budget had ik niet. Een smeedijzeren of houten pergola was ook een optie. Al jaren droom ik ervan om daar dan mooie bloemen over te laten groeien. Maar tegen dat de vegetatie op zo’n pergola gegroeid is, zou ik al lang verbrand zijn.

    Ik heb aan een schaduwdoek gedacht: een beetje bohemien, goedkoop, niet te moeilijk om te installeren en, niet onbelangrijk in België, ook beschikbaar in waterafstotende versie. Na een discussie met mijn geliefde, hebben we gekozen voor een legernet.

    Echt, een legernet?

    Ik geef toe, er zijn ongetwijfeld oplossingen die sexyer en eleganter zijn, maar een legernet biedt subtiele schaduw en ventileert. Ja hoor, in tegenstelling tot wat je zou denken, beschermt het tegen de zonnestralen. Andere onmiskenbare voordelen: goedkoper kan niet (tel zo’n 10 euro per meter) en het is gemakkelijk vast te maken. Wij hebben het vastgemaakt tussen de muur van het terras en de palen in de tuin. Doordat het zo licht is, kan ik het ook gemakkelijk weghalen als er regen voorspelt wordt.

    Mijn vent wilde dat ik het in militaire kleuren nam: zo’n camouflagedoek zoals in zijn videogames. Maar ik heb gekozen voor de witte versie. Rambo in zijn zwembroek op mijn terras? Nee, bedankt!

  • Mila: “Mijn grappige en elegante truc om flesjes nagellak te bewaren!”

    Het is simpel: mijn dochter heeft nu meer flesjes nagellak dan ik. Ten eerste omdat ze een tiener wordt en ze graag bezig is met haar make-upspulletjes. En ook omdat ze zo’n flesjes nagellak verdraaid mooi vindt.

    Dan Cristian Padure

    Laden zijn handig, maar ze stellen je niet in staat om de flacons keurig te rangschikken volgens je wensen. Dus bedachten zij en ik andere coole manieren om ze tentoon te stellen. Zodat ze de lakken kan sorteren volgens de kleuren of de maten van de flesjes. Zo hoort het!

    Taartdisplay

    Het eerste idee was om om taartdisplays te gebruiken, met in plaats van muffins en andere cupcakes, mooie lakjes! We namen de displays onder handen en gebruikten in pastel-, flashy- of glitterkleuren. Het concept is charmant, maar we misten wat ruimte om het te realiseren. De kamer van mijn spruitje is namelijk geen paleis.

    Planken of rails?

    We hebben toen overwogen om kruidenplanken te gebruiken om de flesjes op te bergen. Maar we veranderden van gedachten in de winkel: ze waren te dik. Het zou niet mooi worden. En bovendien zouden we niet veel flesjes per plank kunnen plaatsen. Dat idee werd dus weer opgeborgen.

    Ik had er ook aan gedacht om rails met haakjes voor schilderijen aan de muur te hangen. De inkeping voor het schilderij zou perfect geschikt zijn geweest voor de kleine kleurige potjes. Twee rijen zouden volstaan. Maar mijn dochter hield niet van dit idee, en zij was de baas.

    Een kader is de oplossing!

    Ze gaf er uiteindelijk de voorkeur aan om een tweede leven te geven aan een enorme kader die stof lag te verzamelen in het berghok. Oké. Dus hebben we de elegante buitenkant in roze (uiteraard!) overgespoten en bevestigd op het houten frame met 14 latten van amper 1 cm dik.

    Zoals je kunt voorstellen, kostte het me iets langer om het hele ding te bouwen dan om erover te schrijven! Maar als je iets graag doet, telt dat natuurlijk niet mee. Uiteraard moeten de ruimtes en andere openingen die nodig zijn voor de hoogte van de kleine flessen goed afgemeten worden.

    En eerlijk gezegd, het resultaat mag er zijn! De kleine gekleurde flesjes zijn goed toegankelijk en het geheel is een echt decoratief element geworden. Als bedankje had ik recht op een gratis manicure. Loon naar werken heet dat, want nu zie ik het leven ook een paar dagen door een roze bril!

  • Mila: “Mijn supersnelle methode om kleren te drogen zonder droogkast of de zon!”

    Onlangs dacht ik er te laat aan om de blouse te wassen dat ik wou aantrekken voor een avond uit. Ik dacht dat ze nooit op tijd droog ging zijn. Jaja, ik weet het, ik had er ook een andere kunnen aantrekken.

    Maar je weet hoe dat gaat: we hebben onze favoriete outfits. Die waarin we meer durven dan in andere. Dus die blouse moest droog geraken. En snel ook! Maar ik heb jammer genoeg geen droogkast. En omdat de zon die middag niet van de partij was, moest ik een andere oplossing vinden.

    De handdoekmethode

    Ik begon met het uitspreiden van een grote handdoek waarop ik mijn blouse legde. Daarna rolde ik hem op als een pannenkoek voor ik hem aandrukte. Het is een artisanale methode van uitwringen, want de handdoek neemt al wat van het water uit de natte blouse op.

    De tweede truc met de handdoek

    Daarna legde ik een tweede grote handdoek, droog natuurlijk, in de trommel van mijn wasmachine, samen met mijn lievelingsblouse! Het enige wat ik hoefde te doen, was het zwieren starten en wachten. Mijn kleren kwamen er bijna droog uit. Dat had je niet verwacht he? Applaus, ja, ja!

    Even strijken en klaar is kees. Droge blouse. Gestreken. Geparfumeerd. Op zijn paasbest! Soms hangt het succes van een avond af van het centrifugeerprogramma!

     

  • Mila: “Een gekke tip om de aangebrande bodem van potten proper te krijgen!”

    Ik heb nooit iets gehad met koken. Ongetwijfeld omdat ik niet echt goed ben in de keuken. Het één hangt vaak samen met het ander! Maar toch blijf ik proberen.

    Onlangs had ik prinsessenboontjes voorzien voor het avondeten. De steeltjes eraf snijden, de oneetbare draad eruit verwijderen… Het is niet de snelste groente om te maken. Hop, enkele uien, een bouillonblokje, wat boter, zout en peper. En water, maar niet teveel. Ik zette het deksel op de kookpot. Ik was tevreden, want ik had nog tijd over om iets anders te gaan doen.

    Kookpot en boontjes verkoold

    Toen ik het rookalarm in de keuken hoorde afgaan, dacht ik weer aan mijn bonen. En ik vond ze terug in een erbarmelijke toestand: ze hadden niets meer van prinsessen. En mijn kookpot, die zag helemaal zwart. De bodem was helemaal verbrand. Het was zelfs niet de moeite om hem zo in de vaatwasser te doen.

    Ik goot er heel heet water in met de bedoeling er een flinke dosis afwasmiddel aan toe te voegen. Maar behalve dat ik een slechte kok ben, ben ik ook niet altijd super georganiseerd. En de fles afwasmiddel die op het aanrecht stond, was helemaal leeg.

    Een vaatwastablet!

    Vraag me niet waarom, maar ik dropte een vaatwastablet in het dampende water. Het was meer een reflex dan een weloverwogen beslissing. En ik denk dat niet al te veel nadenken me soms helpt! De volgende dag, klaar om te schrobben, goot ik het water uit de pan in de gootsteen. Ik was verbaasd dat ik de bodem niet eens met een ruwe spons hoefde af te schrapen! Het grootste deel van het aangebrande vuil was weg. Opgelost. Weg!

    Dus deel ik deze tip met je! En je hoeft me niet te bedanken: het is een cadeau van mij voor jou! Bye-bye vuile kookpotten. Voortaan hoef je je oude potten en pannen niet meer te schrobben! Een tablet, en het is opgelost!

  • Mila: “Dit is hoe je sigarettengeur uit je meubels krijgt…”

    Ik ben gevallen voor een klein meubeltje in gevernist hout: het stond te geef op de website van de inwoners van de gemeente. Het is heel schattig, zo leuk. Maar toen ik me erover boog om het in de koffer van de auto te zetten, rook ik het meteen: het meubeltje stonk naar de sigarettenrook.

    Ik liet het in de schuur staan, zodat het zou kunnen verluchten. Die is amper geïsoleerd, dus hoopte ik dat de tocht zijn werk zou doen en de geur zou doen verdwijnen. Ventilatie. Maar helaas moest ik vaststellen dat er niets veranderd was: het rook nog altijd even vies.

    Weinig efficiënte pogingen…

    Ik begon met de oppervlakken van het meubel te bestrooien met zuiveringszout. Een mooi laagje. Het is mijn wonderproduct. Helaas deed het nu geen wonderen. Daarna probeerde ik het probleem op te lossen met een reeks natuurlijke oplossingen. St. Marc, mottenballen, koffiedik, houtskool. Niets hielp.

    Geen pleister op een houten been…

    Ik wilde ook geen product gebruiken om de geur te camoufleren, dat zou toch maar van korte duur zijn. Desinfecterende sprays met etherische oliën gebruiken, wierook van sandelhout branden of geurkaarsen aansteken bij het meubel zou het hout geholpen hebben om de sigarettengeur te camoufleren. Maar ik wilde er echt vanaf, niet alleen de geur maskeren.

    Op jacht!

    Ik haalde uiteindelijk een product om rookgeur op harde oppervlakken te neutraliseren. Niet gemakkelijk te vinden trouwens. Dit product reinigt grondig het vuil en maakt de nicotinedeeltjes los die in de houtvezel gevangen zitten. Zo gezegd, zo gedaan: aanbrengen en het product doet de rest! Verdun het product gewoon in water en breng het op de geverniste meubels aan. Je hoeft het niet eens af te spoelen. Praktisch!

    Ongelakte meubels?

    Als je meubels niet gelakt zijn, raad ik je echter aan om het product te gebruiken om geuren uit stoffen te neutraliseren. Het levert hetzelfde werk om nicotinedeeltjes te verdrijven, maar het voorkomt dat het hout van je meubels opzwelt! “Geen geur, goede geur!”

  • Mila: “Een oude deur repareren met… isolatieschuim!”

    De deur naar de kelder is al een tijdje niet in al te goede staat. Maar aangezien het ‘maar’ de deur naar de kelder is, doe ik altijd alsof ik niet zie dat ze beschadigd is. Ik denk altijd dat enkel wie zich onder het huis wil wagen, de schade zal zien. Een behalve de man die eens per jaar de meterstanden komt opnemen, ben ik verder de enige!

    Maar toch moet ik toegeven dat er echt een gat zit in deze deur. Ze is immers hol. Twee panelen met daartussen enkel lucht. Licht, maar niet stevig. Er was was dus enkel een ongelukkige tik op de deur nodig en bam. Ik moet zeggen dat ik, als ik dingen naar de kelder verplaats, niet altijd de meest voorzichtige persoon ben. Bovendien is er niet veel manoeuvreerruimte.

    Uiteindelijk besloot ik het gat te dichten. Ik had niet al te veel stress: omdat het gat zich aan de kelderkant bevond, was het niet erg als ik mijn werk niet perfect deed. In de kelder vond ik het ideale product: isolatieschuim. Ik spoot het rechtstreeks in het gat en liet het een nacht drogen. Als het schuim droogt, zet het een beetje uit, zodat er een klein hoopje hard schuim uit het gat stak.

    Chirurgische ingreep

    Met een breekmes sneed ik plakjes schuim weg om het gat wat dieper te maken. Het doel? Het schuim wat lager te maken dan het oppervlak van het deurpaneel. Ik ga niet doen alsof dat zonder problemen ging: mijn mes gleed uit en op het moment van schrijven is ook mijn duim hersteld. Wees voorzichtig!

    Ik bracht tenslotte een mooie laag pleister aan over het uitgeholde schuim, en maakte het zo veel mogelijk gelijk met de deur. Hoe minder het pleister uitsteekt, hoe minder ik daarna hoef te schuren. Met het schuurpapier kon ik het geheel perfectioneren: toen ik er met mijn hand over ging, voelde ik geen ruwheid of verschil in dikte meer. Geweldig!

    Nu moet het hele paneel natuurlijk geverfd worden. Fris. Schoon. Maar ik wacht nog even. Ik heb binnenkort wat meubels om naar de kelder te brengen, als je begrijpt wat ik bedoel…

  • Mila: “Een vlek op het plafond? Mijn tip om ervoor te zorgen dat ze zo vergeten is.”

    Soms betekent het openen van een fles champagne niet noodzakelijk dat je een leuke en sprankelende avond zal beleven!

    Ik weet niet precies wat we uitgestoken hadden, maar toen gisterenavond de champagnekurk knalde, was het alsof ik op het podium van de Tour de France stond. Behalve dan de fietsen en de gekleurde truitjes dan. De champagne spoot tegen het plafond. Een waanzinnige fontein. Hoewel ik blij ben dat niemand er een oog bij verloor, moet ik toegeven dat ik toch niet echt blij was.

    Ladder. Keukenrol.

    We hebben alles schoongeveegd, maar natuurlijk zat er een vlek op het plafond. Niet dat de champagne de verf vuil had gemaakt, maar wrijven over een plafond dat ik zo goed als nooit schoongemaakt had, laat een vlek achter. En toen iedereen vol goede moed naar huis ging, bleef ik zitten staren naar de schandvlek van de avond.

    Ik weet het. Ja, ik weet het wel. Je moet de plafonds eens per maand afstoffen, zodat het vuil de kans niet krijgt om zich op te hopen. Met een zachte bezem of een microvezeldoek. Maar serieus, wie doet dat?

    Schoooooonmaken, veeeeeegen, poooooooetsen!

    Het probleem is dat ik nu de volledige 30 m² plafond zal moeten schoonmaken om ervoor te zorgen dat het homogeen oogt. Waspoeder of Marseillezeep met heet water mengen. En op mijn ladder klimmen om steeds opnieuw met de spons over het plafond te gaan. Het is beter om bij dit soort zaken nauwgezet te werk te gaan. En de spons altijd goed uit te spoelen in schoon water. Anders bestaat het gevaar dat je het vuil simpelweg verspreidt.

    Ik zweer het je, de volgende die een feestje organiseert en zegt: “laten we het bij jou thuis doen”, vermoord ik. Vroeger dacht ik dat het leuk was als de champagne rijkelijk vloeide. Maar dat was vroeger!

  • Hoe maak je een terras in blauwe steen schoon?

    Ik geniet al enkele maanden van mijn nieuwe terras gemaakt van blauwe steen in verschillende afmetingen. Heel mooi. Bijna een hinkelspel tot in de hemel.

    pierre bleue

    Ik dit weekend bij mezelf dat het tijd was om het terras eens schoon te maken. De zomer, hoe regenachtig ook, had al zijn sporen achtergelaten. Modderresten, groene mossporen en de pootafdrukken van de tuintafel.

    Ik wilde het goed doen, maar ik moet toegeven dat ik niet zeker was hoe ik het moest aanpakken. Hogedrukreiniger? Afwasmiddel? Javel? Om geen domme dingen te doen, nam ik contact op met de verkoper. En maar goed ook.

    Water?

    Ja, maar zeker niet onder hoge druk! De techniek was te bruut en kon het oppervlak van de steen op lange termijn verzwakken en zelfs het intrekken van vuil vergemakkelijken.

    – Bleekwater? Ook, ja. Net als ammoniak moet het vooral worden gebruikt tegen natuurlijke mossen en schimmels op de stenen.

    – Afwasmiddel? Ja, maar in heel, heel kleine dosissen! Te veel kan leiden tot een vettige film of vlekken en andere sporen achterlaten die je drie keer zo had moet schrobben.

    De beste manier?

    Warm water met sodakristallen, zuiveringszout of Marseillezeep. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, is blauwe hardsteen zeer goed bestand tegen vuil en heeft hij niet veel onderhoud nodig.

    Ik ging voor het bicarbonaat dat ik altijd in huis heb. Twee eetlepels opgelost in een emmer met heet water. En omdat de klus niet al te technisch leek, zette ik de kinderen aan het werk: ik haalde de laarzen en de truien boven, de bezem en de dweilen. En ik liet de tuinslang het beste van zichzelf geven.

    Het duurde niet lang voor er ruzie van kwam: ze wilden allebei het terras natspuiten. Dus heb ik het in twee gedeeld. Ze maakten elk hun deel nat, en zorgden ervoor dat de ander niet expres op de verkeerde plek sproeide. En ik was de ijverigste Assepoester. Zij wreven zachtjes. Ik schrobde. Ik kietelde elke tegel met mijn zachte borstel en geen enkele vlek bood weerstand.

    Toen we naar binnen gingen om op te warmen, was het terras brandschoon! Blauwe steen, zo blauw, zo wil ik het altijd!