WordPress

Auteur: mila

  • Mila: “Heb je er al aan gedacht om je ramen in winterstand te zetten?”

    Ik wou het met je hebben over een tip die ervoor kan zorgen dat je huis beter geïsoleerd is: hoe gek het ook kan klinken, je kan je PVC of aluminium ramen van ‘zomerstand’ naar ‘winterstand’ omschakelen. Een manier als een andere om enkele graden dus euro’s te besparen!

    Dit trucje, waarbij de afdichting van het raam wordt aangepast, is niet nieuw, maar wordt door het grote publiek nog te vaak genegeerd. We leggen uit hoe dat moet.

    Begin met het openen van je raam: je moet een klein metalen pinnetje vinden op het raamkozijn. Het zit meestal iets lager dan het niveau van de klink. Als je het pinnetje gevonden hebt, hoef je het enkel nog maar om te draaien!

    Afhankelijk van het model heb je een schroevendraaier, een inbussleutel of een tang nodig om hem te draaien. Ik moest de tang gebruiken: spijtig genoeg, want met een schroevendraaier gaat het veel gemakkelijker.

    Het principe?

    Het principe is dat hoe meer je de het knopje draait, hoe meer druk er op de raamafdichting komt en hoe beter de luchtdichting is. Actie en reactie. Je hoeft niet als een gek te draaien: één volledige draai is genoeg! De schroef, die meer drukt tegen de raamstijl, zal minder koude lucht binnenlaten. Dat is alles!

    Anderzijds zal je, als het zomer wordt, het knopje terug een beetje los moeten maken, om de druk weg te nemen en zo een betere uitzetting en ventilatie van de materialen mogelijk te maken. logisch!

    Beloof je om het te proberen? In tijden van energiecrisis, moeten we alles besparen wat we kunnen…. “De schroeven aandraaien” is vaak een goede zaak: in de winter geldt dat des te meer!

  • Mila: “Een doorzichtige vloer? Ik twijfel tussen deze 2 oplossingen!”

    Één van mijn vriendinnen heeft me raad gevraag voor de inrichting van haar huis: ze twijfelde tussen een de plaatsing van een net of een glazen platform. In welke kamer? De nachthal op de eerste verdieping, die ruim is en uitzicht biedt op de inkomhal. Het doel is om het licht overal te laten doorsijpelen.

    Een net is natuurlijk erg leuk: je gaat op in het spel en ontdekt je behendigheid in het evenwicht en koorddansen. Je herontdekt het plezier van de hangmat in elk seizoen en je ziet jezelf er al languit liggend in alle rust lezen. Je wordt terug een kind dat alles durft. Het is leuk. En qua schoonmaak is het natuurlijk praktisch.

    Het net, toch maar niet?

    Maar ik denk, ondanks alles, dat er meer nadelen dan voordelen vast hangen aan de keuze om te gaan voor zo’n net: de geluids- en warmte-isolatie zijn bijna onbestaande. Lezen of een dutje doen is heerlijk, maar in de tocht en het eventuele rumoer van de benedenverdieping is dat minder leuk. En in een tijd waarin verwarming een arm en een been (of twee) kost, is het misschien belangrijk om daarover na te denken.

     

    Voir cette publication sur Instagram

     

    Une publication partagée par Camille Tan (@atelier_falaise)

    Het platform, klasse!

    Het platform heeft een onmiskenbaar stijlvolle kant. Maar het is, dat geef ik toe, moeilijker schoon te houden: glas schoonhouden is al ingewikkeld, dus als je erop stapt, wordt het nog sneller vuil. En natuurlijk is het duurder in aanschaf. Maar het isoleert de vloeren zoveel beter tegen lawaai en maakt het veel gemakkelijker om de verdiepingen te verwarmen. Dat lijkt me in deze tijden een doorslaggevend argument, niet?

     

    Voir cette publication sur Instagram

     

    Une publication partagée par @glassflooringsystemsinc

    Het is grappig: het is zoveel makkelijker om voor anderen te beslissen dan voor onszelf. Ik ben het soort mens dat 6 maanden uitstelgedrag vertoont. Dan kies ik voor keuze A en heb ik al meteen heimwee naar keuze B. En in dit geval is het simpel en duidelijk: ze moet het platform kiezen!

    Ben je het met me eens?

  • Mila: “Mijn tips om een oude fauteuil nieuw leven in te blazen en opnieuw te schilderen!

    Ik heb je al verteld over mijn oude fauteuil in Napoleon III-stijl, nietwaar? Je weet wel, degene die ik op straat vond en die nu midden in de woonkamer staat… Ik besloot dit weekend al mijn aandacht op hem te richten en hem in de bloemetjes te zetten!

    Eerst en vooral was de stof niet meer erg fris: de motieven waren nog mooi, maar het geheel was dof en vies geworden. Daarnaast wilde ik hem een meer rock-‘n-roll look geven: ik was van plan om hem te installeren in een kleine kamer die enkel van mij is en die ook dient om te werken, te knutselen en te dromen!

    Hard schrobben!

    Ik besloot eerst om de stoel te wassen met veel water, dus niet meteen met de zachte hand. Wel met zeep en borstel, zoals Assepoester. En hoewel mijn kat, die zoveel mooier is dan Lucifer, mijn werk niet verknalde door op de net gewassen stof te lopen, ben ik toch drie keer herbegonnen.

    Schilderen!

    Ik liet de stoel gewoon drogen aan de lucht. En toen hij droog was, haalde ik mijn acrylverf boven. Ik had besloten om felblauw op de witte stof met rode motieven aan te brengen. Ik koos voor 3 verschillende tinten: koningsblauw, turkooisblauw en hemelsblauw. Ik verdunde mijn verf met water en ging letterlijk de fauteuil beschilderen.

    Met een zachte en voldoende brede borstel maakte ik cirkelvormige bewegingen op de hele stof. Dit om geen te duidelijke afbakeningen te maken tussen de blauwe tinten. Daarom sproeide ik ook water op het moment dat ik de verf aanbracht, om een meer natuurlijke vervaging en een betere impregnatie van het acryl te bekomen.

    Ik aarzelde nog even om een tweede laag aan te brengen, uit angst om het resultaat te verknoeien, dat zo origineel, gek en eigenzinnig was. Maar toch deed ik. Ik wilde namelijk niet dat de intensiteit van de kleuren te snel zou verdwijnen. Ik heb de stof daarop voorzichtig geschuurd met een zacht papier (max. 200-300 korrels) om de paar plaatsen waar de verf een beetje dik was en de patronen niet duidelijk te onderscheiden waren, glad te strijken.

    Er zijn inderdaad fauteuils met een onwaarschijnlijk lot! Achtergelaten op een stoep, dan getooid worden als een koning! Zoals mijn blauwe vorst, mijn grote smurf!

  • Mila: “Hoe voedselmotten vermijden”

    Al geruime tijd probeer ik mijn best te doen om ons afval te beperken. Dus nam ik ook eindelijk de beslissing om zoveel mogelijk voedsel in bulk te gaan kopen. Pasta, rijst, oliehoudende zaden, paneermeel, koekjes… In de keuken pronken nu glazen potten met mooie etiketten op de schabben.

    Emiko Peterson

    En toch mok ik. Vanmorgen, terwijl ik mijn ontbijt wilde bereiden, vond ik voedselmotten in haverzemelen. Nochtans had ik de dag ervoor nog niets gemerkt. Zo was het onmogelijk om de lepel vrolijk in de pot te steken: ik had ineens geen honger meer. Mijn potten, die nochtans perfect hermetisch afgesloten zijn, bevatten dus voedselmotten. Wat erg… Waarschijnlijk zaten er enkele in een van de gekochte producten …

    Geen verspilling!

    Ik weet dat het wordt aanbevolen om alle verpakkingen of producten in de buurt van de besmette zone weg te gooien. Maar ik koos voor de zeefmethode, omdat ik weigerde al dit voedsel in de vuilbak te gooien. De zeef maakt het mogelijk om de larven (die zich vormen als een rozenkrans) en motten te vinden.

    Reinigingsoperatie

    Natuurlijk maakte ik mijn kasten ook schoon met witte azijn en legde ik wattenbollen geïmpregneerd met essentiële oliën in de laden. Motten haten namelijk sterke geuren: kruidnagel, pepermunt, citroengras, lavendel… Je kunt ook gedroogde laurierbladeren of kleine gedroogde rode paprika’s rechtstreeks in de potten doen. Dat houdt ze ook weg.

    Koel bewaren?

    Mijn grootmoeder adviseerde me om het voedsel 48 uur in de diepvriezer te leggen voordat ik het in de potten steek. Dit maakt het mogelijk om elke mogelijke ongewenste bewoner te doden. Maar je moet wel voldoende ruimte hebben in de diepvriezer, wat niet vanzelfsprekend is.

    Voor de zekerheid…

    Als je er zeker van wilt zijn dat ze weg zijn, aarzel dan niet om mottenvallen te kopen. Het zal dan niet lang duren voordat ze uit hun schuilplaats komen. Stickers tegen motten, om op de potten te plakken, zijn ook een goed idee.

    Ik heb er echter voor gekozen om alle methodes tegelijk te gebruiken. Een beetje vuurwerk in de keuken moet kunnen!

  • Mila: “Je eigen vloeibare handzeep maken? Easy!”

    Toen ik mijn kasten opruimde, vond ik heel wat kleine stukjes zeep die ik vroeger in de sokken- en ondergoedlade gelegd had. Ik gebruikte toen nog vaak blokken zeep. En je weet hoe dat gaat: die breekt in kleine stukjes wanneer hij bijna op is. Dus verzamelde ik ze en zou ik ze recycleren.

    Ik zou weer solide stukken zeep kunnen maken, door de overgebleven zeep te raspen en met een beetje heet water te mengen, om daarmee nieuwe kleine zeepjes te vormen. Maar ik maakte liever vloeibare zeep die we meer zouden gebruiken.

    Met een dozijn ministukjes kan je min of meer 1 liter vloeibare handzeep maken. Leuk, hè!

    • Ik raspte de gerecupereerde stukjes
    • Ik kookte 1 liter water in een pan.
    • Daarna dropte ik er de zeepvlokken in tot ze helemaal opgelost waren.
    • Ik liet het mengsel afkoelen
    • Tenslotte goot ik het in een mooie flacon

    Mijn persoonlijke tintje

    Omdat ik nog wat in huis had, voegde ik er een paar druppels essentiële olie van lavendel aan toe: kinderen wassen hun handen enthousiaster als “het te lekker ruikt”.

    Een andere mogelijkheid…

    Ik had ook een schoonmaakproduct voor de badkamer kunnen maken:

    •  400 ml heet water om de stukjes zeep in te smelten.
    •  300 ml witte azijn
    •  300 ml water aan het mengsel toegevoegd.

    En je hebt een spray die vuil verwijdert en badkameroppervlakken doet glanzen! Maar kiezen is verliezen! En ik wilde vrolijke bubbels uit het zeeppompje!

  • Mila: “Alles wat je nodig hebt om ervoor te zorgen dat je deuren niet meer kraken… vind je in de badkamer!”

    De deur van de kamer van mijn zoon kraakt. En daar ergert hij zich meer aan dan ik. Want nu hij 16 is, leeft hij graag in de late uurtjes. Te laat. “Ik ben een nachtmens” is één van zijn favoriete uitspraken. Hij gaat vaak na ons slapen. En wanneer iedereen slaapt, kraakt zijn deur wat, wat veel, teveel.

    Dima Perchurin

    Ik had niet de durf om een beetje olie op de scharnieren te smeren. We zijn het er echter over eens dat dit de gemakkelijkste manier is om het probleem op te lossen. Zelfs als je er olijfolie op doet, is dat prima. Plantaardige olie dient niet alleen voor het dresseren van salades! Maar ik was bang om te veel te gebruiken en daarmee ook de mooie blauwe verf op de deur te besmeuren.

    Ik vond mijn geluk in de badkamer: vaseline! Ik nam een dun kwastje mee naar de kamer van mijn zoon en bracht wat aan langs de scharnieren. Vergeet niet om de deur een paar keer open en dicht te doen, zodat de vaseline in de openingen van de scharnieren dringt. Behalve smeren, beschermt vaseline ook tegen corrosie en oxidatie. Niet slecht, toch?

    Maar ook andere badkamerproducten hadden het werk kunnen doen! Talkpoeder bijvoorbeeld is ideaal om piepende handgrepen tot zwijgen te brengen. Een stuk zeep is dat ook. Je moet het stuk zeep een beetje nat maken en in de scharnieren wrijven. Maar het laat een residu achter dat verwijderd moet worden zonder het hout van de deur te bevlekken: ik vind het minder mooi!

    Hoe dan ook, de tiener kan zijn leven in vrede leiden! En zijn nachtleven zal me niet langer doen tandenknarsen van ergernis!

  • Mila: “Mijn oplossing om de pluchen speeltjes van de kinderen te hergebruiken!”

    Ik vroeg aan mijn dochter om haar collectie pluchen beertjes te verkleinen: ze wordt groter en we hebben er veel te veel. Van beren die ze erfde van oudere kinderen, de exemplaren die opgevist werden in het lunapark en de cadeautjes… we weten niet meer waar ze te zetten. Maar elke keer dat ik er één aanwees om weg te doen, was dat meteen haar favoriet. Vervelend.

    Ik kwam haar kamer uit met slechts twee pluchen speeltjes om weg te doen. En de zekerheid dat ik zo snel mogelijk een oplossing moest vinden! De volgende dag kwam ik terecht op de website van een bedrijf dat zetels maakt van pluchen beesten. Hun idee? Mooie pluchen dieren, allemaal identiek, op een schelpvormig frame vastlijmen. Een zacht kussen van flamingo’s of blauwe beren. Ik bedacht dat ik een andere aanpak zou proberen, één die minder stof aantrekt. Ik verkocht het idee aan mijn dochter: mijn tact en manipulatie besprenkeld met wat glitter overtuigden haar.

    Eerst een enorme opblaasbare zetel!

    Ik maakte van de zomer gebruik om een enorme opblaasbare stoel te kopen, gemaakt van doorzichtig plastic. Ik koos er één zonder armleuningen. Als een enorme zwembadzetel met een rugleuning. En ik blies hem op om te zien hoe hij eruit zag.

    Ik maakte er een snee in de bodem en maakte gebruik van de lucht die nog in het zitje zat om er zo snel mogelijk knuffels in te steken. Mickey, Stich, Winnie. Draak, zeemeermin, konijn. Ik perste ze zo dicht mogelijk op elkaar en zette degenen die ik het mooist vond in het zicht, met hun snuit tegen de rugleuning gedrukt.

    Wacht niet te lang om de zetel te vullen!

    Ik moet toegeven dat ik wat moeite had met het leeglopen van de plastic hoes. Maar het geheel kreeg vorm en ik slaagde erin er een duizelingwekkend aantal pluchen dieren in te steken! Toen ik klaar was met het vullen van de zetel, moest ik een idee bedenken hoe ik het geheel dicht kon maken.

    Ik kocht een grote cirkel van zacht vilt en lijmde die onder de zitting met superlijm. En ik installeerde deze unieke troon op haar roze tapijt. Je hoefde er alleen maar op te springen om herinneringen boven te halen.

  • Mila: “olijfolie om krassen in een houten tafel te herstellen!”

    Tijdens de vakantie hou ik ervan om elke kamer van het huis op te ruimen. En elk meubel. En elke lade. Mijn dochter helpt me daar graag bij: alles leegmaken, sorteren en terug opbergen zoals het hoort. Helaas liep dat deze keer niet alles zoals voorzien…

    Jammer genoeg zette ze één van de lades van het dressoir in het midden van mijn mooie houten tafel en trok hem naar de rand van de tafel, zodat ze beter aan de inhoud kon. De zware lade liet twee inkepingen achter in het hout: de metalen randen ervan, gemaakt om over de rails van het dressoir te glijden, hadden op een kronkelige manier in het lichte hout gekerfd.

    Mijn dochter was er het hart van in en sprakeloos: ze wachtte tot ik zou roepen denk ik. Maar ik was vooral verdrietig. Iedereen thuis weet hoeveel ik van deze oude boerderijtafel hou. Dus, voordat ik begon met het schuur- en lakwerk dat nog maar 6 maanden geleden gedaan was, besloot ik de tips en tricks uit te proberen die ik hier en daar had opgepikt.

    Vergeet tandpasta!

    Ik pakte mijn tandpasta en deed er een klein dotje van op een zachte doek. Daarna maakte ik kleine cirkelvormige bewegingen op de lange krassen. Ik herhaalde dit verschillende keren maar eerlijk gezegd vond ik het resultaat niet wonderbaarlijk. Ik had nu een naar munt ruikende tafel. Dat was het enige verschil.

    Olijfolie!

    Daarna probeerde ik de schade te herstellen met olijfolie gemengd met witte azijn. Ik goot dezelfde hoeveelheid van beide vloeistoffen in een pot en doopte mijn doek in het mengsel. Ik wreef over de krassen en… abracadabra: ze verdwenen bijna onmiddellijk! Echt verbazingwekkend. Natuurlijk zullen we zien of het effect na een paar dagen vervaagt of niet. Het was een beetje een opluchting om mijn tafel niet meer zo met littekens te zien! Een super voordelige tip die ik zeker aanbeveel!

    Ik had nog het idee om de krassen te bedekken met harde was die ik rechtstreeks op de krassen zou wrijven. Maar dat zal ik de volgende keer moeten uitproberen. Want ik maak me geen illusies: in ons huis gebeuren elke week catastrofes!

  • Mila: “Kan niemand je planten water geven terwijl je op vakantie bent? Dit is mijn oplossing!”

    Verdomme. De lieve buurvrouw die normaal mijn planten komt water geven als ik weg ben, is op hetzelfde moment met vakantie als ik. En ik heb echt geen zin om mijn sleutels aan een andere buur te geven: ik denk dat de ene een afstammeling is van Dracula en dat de andere lid is van de maffia.

    Charming Young Asian Woman Watering Plant In Container On Balcony Garden

    Dus waren er twee opties: een fles water in de grond of watergel. Ik heb gekozen voor die tweede optie, omdat die ook handig is voor kleine potten.

    Je kent het principe vast wel. De watergel wordt op de aarde gelegd en geeft je de mogelijkheid om je planten dertig dagen van water te voorzien. De gel verandert namelijk geleidelijk aan in water. Ik zou het in een tuincenter kunnen kopen: het is gemakkelijk te vinden en erg goedkoop. Maar thuis spelen we graag laborant. Dus met de kinderen hebben we ze zelf gemaakt! Je hoeft zelfs geen toverboek open te slaan hiervoor. Het recept is erg gemakkelijk:

    In kleine confituurbokalen:

    • Giet je ¾ water,
    • en voeg je 1 gram agaragar of 2 blaadjes voedselgelatine toe.
    • Plaats dit gedurende 4 uur in de diepvries totdat de gel compact is.

    Je kan trouwens ook kookwater van pasta of rijst gebruiken: rijk aan mineralen zal het je planten nog meer voeden.

    De volgende stappen zijn ook gemakkelijk: voor je je zonnebril opzet en op je slippers je huis verlaat, geef je je planten veel water. Daarna plaats je de glazen bokalen ondersteboven op de aarde. Een erg spaarzame methode: je hoeft zelfs geen cadeautje mee te nemen om je buren te bedanken! Extra euro’s voor je mojito op het strand!

  • Mila: “Een elegante oplossing om ’s nachts niet van de hitte te sterven…”

    Mijn geliefde sterft zo’n beetje als hij bij mij is. Op zolder slapen is niets voor hem: hij zegt dat hij er stikt. Dat het daarboven een sauna is en dat hij niet begrijpt hoe ik vredig kan slapen. Een gewoonte, waarschijnlijk. Ik heb warm bloed, wat wil je!

    Sidekix Media

    Hoe dan ook, ik heb besloten hem te verrassen. Frisse en verkwikkende nachten voor hem. Ochtenden zonder geklaag voor mij! Ik ben een plafondventilator gaan halen. Met diens dubbele functie kan de kamer verlicht en afgekoeld worden. Magisch!

    Alles is personaliseerbaar!

    Met behulp van de afstandsbediening kan hij alles instellen zoals hij zelf wil. Meer of minder licht, meer of minder tocht. Zelfs het design ziet er goed uit! Je hebt er in inox, hout, effen of niet… Ja, het vraagt wel een kleine investering, maar ik denk dat het dat wel waard is. 

    En waarom geen gewone, kleine ventilator?

    Je vraagt je waarschijnlijk af waarom ik niet gewoon een ventilator op voet gekocht heb, zo eentje die overal geplaatst kan worden. Om de eenvoudige reden dat het omvangrijk is en veel plaats inneemt in mijn niet zo grote slaapkamer. We lopen dus telkens het risico erover te struikelen. Nu hebben we geen problemen. Alles is klaar voor gebruik! En de frisse lucht komt van boven, rechtstreeks op die hete beer.

    Ik geef toe dat het een beetje een vergiftigd geschenk is, want mijn geliefde moet het wel installeren. Maar voor niets komt de zon op, niet waar?! Hij zal eerst wat moeten zweten voor hij ervan kan genieten!