Ik ben net terug van een week op het platteland met mijn zus. We hadden een afspraak om om de beurt koken. Maar we realiseerden ons al snel dat we niet dezelfde gewoonten hadden. Ik geef toe dat ik een beetje een ‘cut and go’-persoon ben. Hoe sneller, hoe beter. En zij neemt overal de tijd voor, zeker om alles schoon te maken.
Ik maak niet vaak vers voedsel schoon. Maar ze zitten onder de schadelijke producten en dat weet ik.
Mijn zus koopt alleen biologische producten en ze wast ze nog steeds om alle oneetbare residu’s te verwijderen. Amai, ik bewonder haar. Met 3 à 4 ingrediënten reinigt ze haar groenten voor ze die opeet. Een kop lauw water, het sap van 2 citroenen en een lepel bicarbonaat en, als ze wat bij de hand heeft, een theelepel Castillezeep (koud proces, supervette olijfoliezeep). Ze mengde het lauwe water met het sap en voegde het zuiveringszout toe. Ze spoot haar brouwsel op haar courgettes en wreef ze in voordat ze die afspoelde met schoon water. Ze zei me dat dit mengsel enkele maanden houdbaar is. En meestal is het is op voordat het weggegooid moet worden.
Ze doet uiteraard ook hetzelfde met fruit. Ik voelde wat schuldig, want ik spoel mijn appel gewoon onder water af om mijn geweten te sussen.
Water, citroen en bicarbonaat.
Maar zo ingewikkeld is het niet. Het is nooit te laat om te veranderen. En kleine zusjes zijn soms veel serieuzer dan grote zussen… Ik heb besloten dat als ik thuiskom, ik de tijd ga nemen om mijn groenten en fruit voortaan een badje te geven. Ik denk dat ik dit ga doen zodra ik ze gekocht heb, voordat ik ze in de koelkast leg. Dat is niet ideaal om ze vers te houden, maar het is wel makkelijker: dan hoef ik er maar één keer aan te denken.
En de handjes die de koelkast openen hoeven alleen maar verse producten te gebruiken die al schoongemaakt zijn!